Skírnir - 01.01.1924, Page 173
Skírnir]
Átrúnaðnr Egils Skallagrimssonar.
163
ur og þögull, meltir ekki reiði sína, býr yfir löngum laun-
ráðum. Víkingurinn er lævís, ef því er að skifta, en ekki
undirförull.
Egill lýkur kvæðinu með því að setja andstæðurnar
í fari sinu hvora við annarar hlið:
Nú erum torvelt,
Tveggja bága
njörva nipt
á nesi stendr;
skalk þó glaðr,
góðum vilja,
ok óhryggr
heljar bíða.
Hér er i fyrra hlutanum bóndinn, sem starir þungur og
hljóður á so rg sína, á Hel við naustdyrnar. En í síðara
hlutanum kemur krafa Hávamála:
glaðr ok reifr
skyli guma hverr,
unz sinn bíðr bana.
Þétta er niðurstaða kvæðisins. Víkingurinn heimtir aftur
gleði sína. Samhengið í Agli, máttur viljans, hefur orðið
sterkara en andstæðurnar. Hann rúmar þær.
En þess verður að gæta, að Egill metur ekki skifti
sín og Óðins með fullu hlutleysi. Hann vill komast að
vissri niðurstöðu. Sonatorrek er listaverk, en ekki reikn-
ingur. Egill heldur ekki trygð sinni við Óðin hans vegna,
heldur sjálfs sín vegna. Hann vill standa við kjör æsku
sinnar, vill bera ábyrgð á sinnaskiftum sínum og réttlæta
þau. Með Sonatorreki bjargar hann framar öllu virðing-
unni fyrir sjálfum sér, dýrustu eign hvers manns, úr skip-
brotinu.
VII.
öll æfi Egils, sem eftir er, ber svip af sigri þeim,
er hann vann með Sonatorreki. Hann yrkir Arinbjarn-
arkviðu, lofsöng vináttunnar, en líka skáldskaparins og
11*
L