Skírnir - 01.01.1933, Page 72

66
Samvizka sjávarins.
[Skírnir
komizt svona heilu og höldnu frá storminum kvöldið fyrir..
Þvílík hundaheppni, að ekki einu sinni kaðalspotti eða
nótarslitur skyldi lenda í sjóinn! Slíkt hlaut að gera manni
órótt innan brjósts. Hann hafði beinlínis gert sér far um
að draga nótina svo hægt inn til að gefa sjónum góðan
tíma. — Betur að nótarskömmin hefði rifnað og hanni
misst eitthvað af síldinni, þá hefði honum verið rórra nin
Nei, það var ekki því að heilsa. Nótin var heil eg síldin.
ósködduð innan borðs og báturinn svo hlaðinn, að honum
rétt miðaði á vatninu.
Allt sumarið látlaus heppni! — Það var ekki að furða,.
að slíkt gerði mann kvíðinn! — Og engin mistök allt fyrra.
sumar heldur.
Hörður gamli formaður dró upp tóbaksdósirnar og tók:
drjúgum í nefið. Hann tók að verða iskyggilega brúna*
síður, er nær dró landi. — Hver fjandinn er nú að vél-
inni? Gat ekki strákpjakkurinn látið bátinn ganga sæmi-
lega. Hann mjakaðist ekki úr stað!
»Gvendur!«
»Já. Er það formaður?«
»Geturðu ekki smurt vélarskömmina almennilega,.
strákur!«
»Jú, ég er nýbúinn að smyrja hana«, heyrðist svarað
syfjulega frá vélarhúsinu.
Hörður ræskti sig og hrækti.
— Hafið teygði sig bjart og blátt til austurs, vesturs.
og norðurs. Það bjó yfir einhverju misjöfnu, hugsaði Hörð-
ur gamli. Hann leit það óhýru auga og bölvaði í hljóði.
— Því var aldrei að treysta. Og allra sizt þegar það var
svona spegilfagurt og kyrlátt.
Það var aldrei hægt að lifa ugglaus fyrir hafinu.
Mestu svifti það þann, sem það gaf mest. — Að vísu var
eins konar réttlæti í gerðum þess, allt um allt. — Hefðii
nótarskrattinn bara rifnað í gær. Það hefði verið nokkurra.
hundraða króna tap, en hjá því hefði aldrei verið komizt:
til lengdar. — Því að hvað sem annars varð sagt um