Almanak um/fyrir árið 1900-1905 - 01.01.1904, Blaðsíða 65

63
Margrét roonaði, liún vibsi það lik.a og ruðnaði því
meii'a. Þá fór liún að litast uni, hvort liún .sæi nokkur
rúð til að hengja upp blóinsturkörfu, sem lj.ún iiélt á,
auð vitað mcðfram til þess að hann sæi ekki hyersu' hún
roðnaði
,,Eg verð að liafa einhverr'sð með að hengja upp
körfuna þ'i arna,“ sagði hún.
„Lofaðu mér að hengja hana upp fyrir þig,“ sagði
iiann.
,,.Jæja. ef þú vilt,/' stamaði húu.
„Komdu þá með stiga,“ sagði baim.
Jean kom þá yfir til hennar cu hún náði stigauum
stíin vai' í geýinsluhúsi rétt hjá. Þegar hún kom með
stigann var hún búin að ná sör óg sagði rúlega fyt'ir,
því, hvernig hún vikli láta jiann hongja upp fyrir sig
körfuna.
„Kéttu mér nú körfuna," sagði lean, sem uú . stoð
ofarlega. Hún rétti honum körfuna og um leið mætt-
ust hcndui' þeirra. „Hvernig stóð á þ/í? Eg gjörði það
ekki,“ hugsaði hún. Það gat líkiv'yerið tilviljun. En
kvenneðli liennar sagði henni að það hefði verið ónauð-
synleg tilviljun. .
Hann horfði ekki á hana þetta augnablik og henni
þótti vænt um það. En hann talaði umfegurð trjánna
og vafningsblómanna, eín.s.og.ekkert hefði komjð fyr-
ir. En í augum hans brann einkennilegur og óskfljan-
legur glampi.
Híinn kom niður úr stiganum, kvaðst hafa farið
frá hálfnuðu verki.óskaði að blómin heanar þrifust vel.
bauð henni svo góðan íncrgun og fór.
Margiét fcr líka til vinnu sinnar og reyudi að
gleyma þessu lítili’æði. En endui'minningin um hönd-
ina, sem snerti haria, ög eiganda hennar vildi ekki
rýma. „Það er'synd fyrir uúg að láta hugann dvelja
við þetta,“ hugsaði hún, „Eg elska manninn minn—
aumingja Oharles og betri og elskuverðari ínaður en