Alþýðublað Hafnarfjarðar - 17.03.1987, Blaðsíða 4

4
Alþýðublað Hafnarfjarðar
Það áttu bara að vera aðrar konur
Rannveig Guðmundsdóttir, bæjarfulltrúi Alþýðuflokksins
í Kópavogi, skipar 3. sæti A — listans í Reykjaneskjördæmi.
Hún er ein þeirra kvenna sem hefur haslað sér völl á hinum
pólitíska vettvangi undanfarin ár. Þar starfar hún órtauð,
jafnt við hlið karla sem kvenna. Okkur langaði til að forvitn-
ast örlítið um uppruna Rannveigar og lífshlaup. Viðtalið hér
á eftir við tilvonandi þingmann Alþýðuflokksins, tók blaðið
fyrir skömmu.
Rannveig þú ert fædd í
meyjarmerkinu, hvenær og
hvar?
Já og sumir halda því fram að
ég sé dæmigerð meyja, en það
þýðir að maður er smámun-
samur, samviskusamur, alltaf
að passa að hafa hlutina í lagi
og að allt sé á hreinu, sem sé
maður er kröfuharður við sjálf-
an sig og ekki síst aðra.
Ég er fædd á ísa-
firði 15. september
1940. Foreldrar mínir
voru Sigurjóna Jón-
asdóttir og Guðm-
undur Kr. Guðmunds-
son skipstjóri.
Ég er fædd á ísafirði 15. sept-
ember 1940. Foreldrar mínir
voru Sigurjóna Jónasdóttir og
Guðmundur Kr. Guðmundsson
skipstjóri. Ég er næst yngst átta
systkina og þegar ég lít til baka
finnst mér að það hafi verið
mikil birta yfir æsku- og upp-
vaxtarárunum. Það er örugg-
lega rétt, sem oft er haldið fram,
að börn í borgarsamfélagi fari
mikils á mis. Það er alveg sér-
stakt að alast upp í litlum at-
hafnabæ, þar sem maður er í
sterkum tengslum við allt sem
gerist og fær þekkingu á flestu
fólki í bænum og þeirra störf-
um.
Líf sjómannsfjölskyldu hefur
yfir sér sérstakan blæ, sem ekki
er auðvelt að lýsa fyrir þeim
sem ekki þekkja það af eigin
raun. Og enn í dag gerist það ef
veðraskipti verða mjög snögg
til hins verra þá vekur það upp
minningar um biðtímann og
kvíðann þar til bátarnir voru
komnir í höfn. Ég hef oft velt því
fyrir mér síðar í allri þessri
kvenna umræðu hvað húsmóð-
irin á sjómannsheimilinu bar
mikinn þunga á herðum sér.
Hvernig var aðstaða barna
til leikja á ísafirði þá?
í þá daga var fjöldi barna í
hverju húsi og gatan var leik-
völlurinn - og hver gata var sér
heimur.
Auðvitað kynntist maður
þá ýmsum hlutum, sem nú þarf
að útbúa sérstaklega fyrir börn.
Þá var t.d. hægt að fá lánaðan
árabát til að róa út á pollinn,
dorga af bryggjusporðinum og
fara í berjamó. Því allt var innan
seilingar. Það unnu allir á ísa-
firði og stelpur fóru í vist 9-10
ára gamlar. Fyrsta sumarið sem
ég vann í rækjuverksmiðju var
ég 12 ára, og okkur þótti sport í
Það unnu allir á ísa-
firði og stelpur fóru í
vist 9-10 ára gamlar.
Fyrsta sumarið sem
ég vann í rækjuverk-
smiðju var ég 12 ára,
og okkur þótti sport í
því.
Snyrtinámskeið
eru að hefjast
Fyrsta námskeiðið
byrjar 16. mars.
Frá CARTIER
body milk og body creame
loksins komið
Ásta Sigurðardóttir Valgerður Guðmundsdóttir
snyrtifræðingur snyrtifræðingur
Rannveig GuSmundsdóttir
því. Seinna fór maður í af-
greiðslustörf eða fiskvinnslu og
á gagnfræðaskólaárum mínum
kom það oft fyrir að gefið var frí
ef mikið lá við í fiskvinnslunni.
Þetta voru hamingjurík
bernsku og æskuár.
Hvað um skólagöngu?
Á uppvaxtarárum mínum var
það metnaðarmál foreldra, að
skila börnunum út í lífið með
gagnfræðapróf því þá var það
ekki orðið svo algengt að ung-
menni færu í framhaldsnám.
Það var mikið félagslíf á Isafirði
á þessum árum bæði innan og
utan skólans enda þótti ísa-
fjörður jafnan mikill menning-
arbær. Ég lauk landsprófi og fór
síðan að vinna á símanum.
Skólafélagarnir voru mjög
samheldinn hópur og útskrift-
arhópurinn hefur haldið nokk-
uð traustu sambandi alla tíð.
Eins og gengur með unglinga
var ég að sjálfsögðu í klíku og
það er fyndið núna hve margir
úr þeim hópi hafa látið til sín
taka í pólitíkinni.
Nefndu okkur dæmi.
Jon og Guðmundur Sigurðs-
synir, en Jón skipar nú efsta
sæti A - listans í Reykjavík og
Guðmundur er á listanum með
mér hér í Reykjanesi. Jón Ólafur
Jónsson bæjarfulltrúi Alþýðu-
flokksins í Keflavík, Árni Sig-
urðsson bæjarfulltrui Sjálf-
stæðisflokksins á ísafirði svo
einhverjir séu nefndir, auk þess
a.m.k. tveir virkir í pólitíkinni á
ísafirði og eins og þú heyrir allir
karlkyns.
Nú var ísafjörður frægur á
þessum árum fyrir pólitísk
átök. Urðuð þið krakkarnir
mikið vör við þetta?
Já a.m.k. fyrir kosningar.
Þarna voru gífurlegir pólitískir
straumar og fóru allir sem gátu
á framboðsfundina, líka við
unglingarnir. Við skynjuðum
hina miklu spennu sem fylgdi
kosningabaráttunni. Fram-
boðsfundirnir voru sendir út á
stuttbylgju og færi maður ekki á
fundina þá glumdu framboðs-
ræðurnar inni á hverju heimili
og þær voru sko ekkert barna-
hjal. Auðvitað hefur þetta haft
sín áhrif.
Þú sagðir áðan að þú hefð-
ir farið á símann eftir lands-
prófið. Varð ekkert af frek-
ara námi?
Nei eins og ég sagði áðan þá
fór ég strax að vinna. Ég trúlof-
aðist strák frá Isafirði, Sverri
Jónssyni og eignaðist fyrsta
barnið 18 ára.
Var það algengt að stelpur
eignuðust börn svona ung-
ar?
Já um það leyti sem ég átti
dóttur mína held ég að flestar
skólasysturnar hafi verið orðn-
ar eða verið á leiðinni að verða
mömmur og sumar verið búnar
að stofna heimili. Ég hélt áfram
að vinna með aðstoð tengda-
foreldranna þar til við lögðum
land undir fót, fyrst suður þar
sem Sverrir settist í nýstofnaða
undirbúningsdeild að Tækni-
skóla og síðar til Noregs þar
sem hann lauk sínu tækninámi.
Hvernig var að vera í Nor-
egi á þessum árum?
Skemmtilegt. Við vorum svo
heppin að fá inni á stúdenta-
bænum Sogni í nokkra mánuði,
þrátt fyrir að við værum ekki
stúdentar. Þar voru margir ísl-
enskir námsmenn og það
þekkja það allir, sem slíkt hafa
reynt, hvað skapast mikil sam-
heldni á erlendri grund. Síðan
fluttumst við til Lilleström, sem
er 30 km. frá Osló og bjuggum
þar út námstímann í einu her-
bergi og eldhúsi. Þar fannst mér
aldrei vera þröngt, ekki einu
sinni eftir að börnin voru orðin
tvö. Við bjuggum í risinu á litlu
einbýlishúsi, hjá yndislegu fólki
sem eru vinir okkur enn í dag.
Meðan ég bjó í
Sogni vann ég á
saumastofu í fata-
verksmiðju og ég man
það enn að ég fékk 6
aura fyrir að strauja
undirbuxur með
skálmum, en þær
stærstu voru svo
langar, að þær voru
jafnlangar strauborð-
inu.
Varstu „bara húsmóðir" í
Noregi?
Meðan ég bjó í Sogni vann ég
á saumastofu í fataverksmiðju
og ég man það enn að ég fékk 6
aura fyrir að strauja undirbuxur
með skálmum, en þær stærstu
voru svo langar, að þær voru
jafnlangar strauborðinu. Ég
hækkaði í tign og straujaði
blússur en þær gáfu 36 aura.
Þegar ég flutti til Lilleström
missti ég leikskólaplássið fyrir
stelpuna og þar var enga vinnu
að fá, en mun ódýrar að lifa.
Hins vegar vorum við 3 ár í Nor-
egi eftir tveggja ára dvöl heima.
Þá starfaði ég sem dagmamma
og notaði tækifærið til að fara á
námskeið í tölvufræði.
Gastu notfært þér þá þekk-
ingu, þegar þú fluttir heim?
Já, ég fór að nokkur nám-
skeið í viðbót hjá IBM og vann í
tölvudeild Loftleiða í 4 ár við
forritun. Á þeim árum vorum
við að basla við að eignast
FlugleiSaumboðið
Strandgötu 15
Símar: 54930-651330