Heimilisvinurinn - 01.06.1904, Blaðsíða 26

26
áskoranir, og bjóðast þeir til að taka úr sjóði eins
hofsins og byggja veglegt missiónshús, ef jeg komi.
í öðru þorpi eru þeir búnir að gefa kristniboðinu
eitt hoflð, og biðja mig að koma og vígja það o.
s. frv.------
Þá er að minnast á biblíuskólann. Stai-flð hjer
var ekki nema 5—6 mánuða gamalt, en samt kom
fólk og fór við það á mis við nýjárs hátíðina.
Það komu um 70—80 karlmenn. Nokkrir
voru hjer alveg þessa 10 daga og mættu í hverj-
um tíma, 5 tíma á dag. Flestir þeirra voru að-
komnir, sumir áttu jafnvel 150 mílur (enskar) heim
til sín. Þeir kostuðu sjálfir ferð sína og dvöl hjer,
— nokkrir færðu mjer þar að auki gjafir. —
Við Parsons skiptumst á að stjórna samkom-
unum og kennslunni. Við byrjuðum á morgnana
með bænagjörð og stuttri prjedikun, svo tók biblíu-
samlestur við og á hverju kvöldi hjeldum við opin-
bera samkomu.
Við urðum báðir svo þreyttir að við slepptum
síðustu þrjá dagana einni kennslustund, — en það
varð aptur til þess að við urðum varir við „falin
pund“ hjá Kínverjum, sem gaf oss aptur nýtt
tilefni til að vegsama Drottin.
Snemma á morgnana heyrðum við að þeir
voru að lesa í biblíunni úti í garði okkar, einkan-
lega fjallræðuna, 11. kap. í Hebreabrjefinu og 95.
sálm Davíðs.
Stiuiúum læt jeg hvern þeirra Jesa einhvern