Heimilisblaðið - 01.10.1931, Blaðsíða 16

172
HEIMILISBLAÐIÐ
mynd hins ljóslifandi, halaprýdda fjanda.
Svo illa hafði hann orðið úti í ástaræfin-
týri sínu!
Meðan þessu fór fram, hafði Gebizó
villst í náttmyrkrinu, eftir að hann hafði
yfirgefið elskulega húsfreyju sína, og lauk
því þannig, að hestur og maður steyptust
ofan í djúpa gjá; lenti Gebizó með höfuðið
á steini og dauðrotaðist.
Bjarnþrúður húsfreyja hvíldi aftur á
móti í svefni sínum, unz sólin rann fyrsta
maí; vaknaði hún þá og furðaði sig á, hve
tíminn hafði hlaupið hratt. Hún bað þá
Maríubæn sína, og er hún kom út úr kirkj-
unni, glöð og hress í bragði, stóð hestur
hennar þar, sem hún hafði skilið hann
eftir. Hún beið ekki lengi eftir manni sín-
um, heldur reið heim á leið í skyndi og
var glöð í bragði, því hún hafði hugboð
um, að hún hefði á dásamlegan hátt frels-
ast frá einhverri ógnarlegri og yfirvofandi
hættu.
Lík Gebizó fannst von bráðara og var
flutt heim. Gerði Bjarnþrúður útför hans
hina veglegustu og lét lesa ótal sálumess-
ur fyrir honum. En á einhvern dularfull-
an hátt var öll ást til hans horfin úr
hjarta hennar, þótt hún væri framvegis
vingjarnleg og hjartagóð eins og áður
fyrri. Þess vegna tók hin háa verndarmey
hennar á himnum til að svipast um eftir
öðrum eiginmanni handa henni, er verð-
ugri væri þvílíkrar ástar, en Gebizó hafði
verið. Segir frá því í annari sögu, hvernig
þessu reiddi af.
Lauslega þý.tt úr Sleben Ijeg’emlei'
eftir Gottfried Keller.
Ritfregnir.
STUÐLAR heitir litið ljóðakver eftir Kih'fl
Sólmundai'sán. Mun þetta vera hið fyrsta, er e^
ir hann birtist í heild, en í blöð mun hann
sett eitthvað, t. d. hefir Heimilisblaðið hut*
Ijóð eftir hann.
Margar vel ortar stökur eru í kveri þessu, el
létt yfir kveðskapnum og um margt ort, eI’
göfgi og hreinleiki er undiraldan.
Ljóðelskir menn ættu að eignast kverið.
Set hér nokkrar stökur úr kverinu á víð °r’
dreif. Kverio byrjar á þessari stöku:
Hér er þjóð á Fróni fróð,
fædd af góðu kyni.
Mín því bjóða mun ég ljöð
mörgum óðar vini.
Trúin eyðir tára lá,
traust í neyð og þrautum,
Hún er leiðar ljósið á
lífsins heiða brautum.
Margur villist maðurinn.
Mörgum spillir heimur.
Margir fylla malinn sinn.
Marga tryllir seimur.
Sumir blaka sóma krans,
semja kvak að meini,
nógu spakir náungans
naga bak i leyni.
Öll þér gæði Guð á hæðum veiti,
hans þig leiði höndin fríð,
harmi eyði lífs um tíð.
Kveriö endar á þessari stöku:
Tinda fjalla fennir á.
Fölnuð hallast stráin.
Lindir falla seint í sjá.
Sölnuð vallar bráin.
— Fyrirgefið, er ekki sálarrannsóknarfundur
hér?
— Jú.
— Get eg fengið að tala við konuna mína sál-
ugu í fimm mínútur?
— Hvað viljið þér henni?
—- O, eg ætlaði bara að spyrja hana iivar
skyrtuhnapparnir mínir eru.
HVAÐ ER KVEliARATRf ’ heitir bæklin8ur:
sem Klenu'iis Guðmiindsson í Bólstaðarhlíð
Húnavatnssýslu hefir gefið út. Eins og n01^
ber með sér, er bæklingur þessi lýsing “
kvekara, en þeir eru aðallega útbreiddir í
landi og Vesturheimi. Fá allsstaðar orð »
fyrir að vera sérlega vandaðir og trúaðir ki'sl1
ir menn.
Cf llt-
i ýmsu eru skoðanir þeirra á ritningum °8
skýringar hinna helgu rita ólíkar útskýrinfi
Eng'
sig