Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1922, Qupperneq 125

8ÐUNN
Að Seiðarlokum.
283
'það þrungið harðneskju og grimd. Hún sá engin ráð
iil að varna konum inngöngu, og áður en varði,
sparn hann fætinum í hurðina, svo að hún hrökk
upp. Pau horfðust uin hríð í augu. Hann stæltur
eins og fjöður, hún skjálfandi eins og lömuð rjúpa.
Loks brá hann við og færði sig nær henni. Hún
bar kendur fyrir höfuð sér og lét aftur auguir, eins
og hún ætti von á höggi. Hann tók utan um hana
og þrýsti henni að sér. Hún brauzt um, en hann
lók hana á loft og bar hana að öðrum skemmu-
veggnum. Hún hljóðaði, en hrökk saman, er hún
heyrði rödd sina.-----------En alt í einu sást skuggi
i dyrunum. Hún leit í áttina þangað og sá Bjarna
standa á þröskuldinum. Hún rak upp hljóð og
reyndi að sleppa, en Bergur hélt henni sem fastast.
Loks slepti hann tökunum, og hún reikaði fram að
dyrunum. Hún rétti fram hendurnar, en Bjarni hratt
henni frá sér og gekk inn í skemmuna. Hún heyrði
hann gefa frá sér eitthvert hljóð. Það var ekki ang-
istarvein og það voru ekki orð. Það var líkast gnj' bár-
unnar, er fellur á óbifanlegt bergið. Stúlkan reikaði út
að veggnum og lét þar fallast niður. Hún sá dimma
skugga eigast við inni í skemmunni. Loks heyrðist
dynkur og lág, en sár stuna. Hún sá Berg skjótast
fram hjá sér og út úr skemmunni. Hún staulaðist
á fætur og fann Bjarna liggja hreyfingarlausan á
gólfinu.
Nokkrum dögum seinna var hann Iiðið Iík. Hella
hafði verið í gólfinu, þar sem hann datt. Á hana
hafði hann lcnt með hrygginn, og það reið honum
að fullu. En Bergur sást aldrei upp frá þessu þar
um sveitir. Gizkað var á, að hann hefði farið til
Ameríku.
— — Guðný gamla var nú komin heim á slétt-
lendið innan við Stapabæinn. Þarna hafði stúlkan