Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1937, Page 47
IÐUNN
Alt í lagi.
413
— Vinnan, já. ViljicS þér segja mömmu frá henni, svo
að hún verði glöð?
— Já, já, sjálfsagt.
Helga bjó sig nú til þess að fara.
— Ætlarðu ekki að laga þig ofurlítið til? sagði Skúli.
Hún hlýddi, eins og í leiðslu, tók upp spegil, púðraði;
sig og greiddi yfir hárið.
— Svona, nú ertu dugleg stúlka, sagði Skúli og:
rétti henni höndina.
Hún virtist ekki taka eftir útréttu hendinni, og hún
kvaddi hann heldur ekki. En um leið og hún fór, leit
hún á hann stórum, fjarlægum augum, eins og mann,.
sem hún hefði aldrei séð áður.
Skúli var að enda við að loka á eftir Helgu, þegar
barið var á hinar dyrnar á skrifstofunni.
Það var Dúdda, vélritunarstúlkan. Hann horfði spyrj-
andi á hana.
— Þér voruð að tala um einhver bréf, sem eg ætti
að skrifa.
— Bréf, já. Ja, það er að segja. Eg er dálítið vant
við látinn í bili. Við verðum að láta það bíða þangað
til seinna. Eg kalla þá í yður.
— Eins og þér viljið, sagði hún og reigði sig ofur-
lítið, um leið og hún sneri frá dyrunum.
— Það leit helzt út fyrir, að hún væri eitthvað móðg-
tið, hugsaði Skúli, þegar hann lokaði á eftir henni. —
Við hverju ætli hún hafi búist? Hann hafði sannarlega.
ekki lyst á nýju æfintýri núna í bili.
Nokkru seinna ók Skúli Hermannsson í nýja bílnum
smum eftir hliðargötu í úthverfi borgarinnar.
Honum gekk illa að finna húsið, sem hann leitaði að„