Jólakveðja til íslenzkra barna frá dönskum sunnudagaskólabörnum - 24.12.1909, Blaðsíða 4

Gleðileg jól.
Gleðileg jól óskuin við öllum sem lesa
þetta. Já, Guð geíi að regluleg himnesk
jóiagleði msetti streyma í gegnum hvert
einasta harnshjarta á Islandi!
Munið þið eftir þvi, að Jesús sagði
einu sinui að sérhvert barn, sem tryði á
hann, hefði sinn engil (Matth. 18, !)). „Því
eg segi yður að englar þeirra á himnum
sjá jafnan auglit mins hinmeska l'öðurs. “
Þennan verndarengil gaf Jesús okkur þegar
við vórum skírð, þá tók hann okkur í
faðm sér, blessaði okkur og skrifaði nöfn
okkar í lífsins I)ók.
Englarnir eru aldrei glaðari en þegar
þeir syngja Drottni lofsöngva.
En engillinn þinn, vinur minn, getur
ekki sungið með, nema þú gefir homnn
leyfi til þess.
Heldur þú að engillinn þinn geti sung-
ið ef þú brúkar ljót orð við aðra, blótar
og talar ósatt? Nei, þér er óhætt að trúa
mér, hann er svo hryggur að hann gelur
hreint ekki sungið; þér dettur víst heldur
ekki í hug, að syngja Guði lofsönga þegar
þú hefir gert eitthvað Ijótt. Nei, þú þegir
og vilt helzt ekki liugsa um Guð, en hann
er alvís, þú getur ekki falið þig fyrir honum,
hann sér og þekkir allar athafnir þínar.
Það eru aðeins englar góðu barnanna,
sem geta sungið, því góðu börnin elska
Guð og hata alt, sem er ljótt.
Eg vona að þú, sem lest þetta, getir
talið þig í flokki góðu barnanna, svo þú
getir af öllu hjarta tekið þátt í jólagleðinni,
og verið með í að syngja Guði dýrðlega
lofsönga.
Ansgar.
Áður enn kristni var lögtekin á íslandi
er getið um þrjá menn (í Islendingasögun-
um) sem boðuðu íslendingum trú. Það
vóru þeir Þorvaldur víðförli (982), Stefnir
(99(5) og Þangbrandur jirestur. Þeim varð
mjög lítið ágengt, sérstakloga Þangbrandi,
því hahn var ofstopamaður mesti og sam-
rýmdist dagfar hans illa kenningum krist-
ninnar. Þvi það er í dagfarinu að við
eigum að sýna það að við elskum Jesús,
annars vill fólk ekki trúa því að við séum
i Jjjónustu hans, þótt við segjum það sjálf.
Að vera í þjónustu Jesú Krists er sá
mesti heiður, sem okkur getur hlotnast,
en til þess að geta þjónað honum þurfum
við að keppa eftir að hafa sama lundarfar
og hann; og. hann var „liógvær og af
hjarta litillátur“ eins og þú getur séð í
Matth. 11, 29.
Þú manst víst að kristnin var lögtekin
á íslandi árið 1000, Jiá var ölluin skipað
að trúa á Jesús og elska hann, það var
nú að mörgu leyti rangt, því það er ekki
hægt að neyða neinn til þess. Þeir sem
vilja Jjjóna honum verða að gera það af
frjálsum vilja, þvi öll nauðungarþjónusta
er ógild. — Guð lítur á hjartað en ekki á
verkin.
Nú skaltu heyra hvernig kristna trúin
kom hingað til Danmerkur.
Þú hefir víst Iesið Knytlingasögu ? Ef
þú hefir ekki gert það þá áttu að gera
það, því þú átt að lesa allar fornsögurnar.
Knytlingasaga skýrir frá heiðnmn dönsk-
um konungi Haraldi að nafni, sem árið 82(>
heimsótti einn af sonum Karlámagnúsar
keisara, Lúðvík guðhrædda, sem þá réði
fyrir Frakklandi.
Haraldur konungur dvaldist þar um
hríð og tók skírn og alt föruneyti hans.
Þegar hann snéri heimleiðis tók hann
með sér ungan munk, Ansgar (eða Ásgeir)
að nafni, og átti hann að hoða Dönum trú.
Ansgar vann með mikilli atorku að kristni-
boðsstaríinu, hann bygði kirkju í Slésvík
á Suöurjótlandi, og hafði árlega 12 pilta í
skóla, er síöan ferðuðust um Danmörku
sem trúboðar. Á þennan hátt breiddist
gleðiboðskapurinn um komu Jesú Krists
og þekking á kenningu hans tljótlega út á
meðal IVdks i Danmörku.