Kirkjuritið - 01.04.1951, Síða 9

ERINDI PÁSKANNA
99
En ef það er rétt, að hver helgidagur hafi sinn boðskap
að flytja okkur, þá á það þó einkum og sérstaklega við,
tegar um hina kristnu hátíðisdaga er að ræða, sem haldn-
ir eru til minningar um merkustu viðburði kristninnar.
^eir eiga engan veginn að vera aðeins einhverjir tylli-
ðagar með hátíðatilbreytni í fæði og fatnaði, heldur eiga
keir að vera miklu meira. Fyrst og fremst er þeirra hlut-
Verk það, að vera uppbyggilegar stundir fyrir andlegan
hag okkar og heill. Þeir eiga með boðskap sínum að upp-
iýsa og styrkja trú okkar, kenna okkur að þekkja og
*heta hin virkilegu og sönnu verðmæti lífsins og efla vilj-
ann til þess að leita þessara verðmæta umfram cdlt.
Páskahátíðin er í raun og veru reist á hornsteini krist-
innar kirkju. Það lætur því að líkum, að boðskapurinn,
Sem hún flytur okkur, er hvorttveggja mikilvægur og
^erkilegur. Og við megum á engan hátt við því, að láta
kennan boðskap líða hjá án þess að veita honum athygli
°g eftirtekt.
Við skulum nú hugleiða höfuðdrættina í erindi pásk-
anna til okkar.
Sá boðskapur, sem þessi blessaða hátíð fyrst og fremst
flytur, er boðskapur eilífðartrúarinnar. Jesús hafði marg-
sinnis í kenningu sinni haldið því fram við lærisveina sína
°g aðra áheyrendur, að bæði mundi hann lifa áfram eftir
Þetta jarðneska líf og að það sama lögmál gilti um alla
aðra menn. Hann hafði sagt t. d. meðal margra annarra
úmmæla: Ég lifi og þér munuð lifa, og í mörgum dæmi-
Segum hans kemur þetta einnig fram mjög greinilega. Það
*ná ennfremur segja, að öll kenning hans miðist við þetta
§rundvallaratriði. Og ef honum hefir skjátlazt í því, þá
er um leið hrunin að mestu sú háborg hugsjóna og mann-
vits, sem hann reisti hér á jörðu með lífi sínu og starfi.
Enda þótt Jesús kenndi þetta alveg skýlaust með orðum
smum og öllum boðskap, þá er það að minnsta kosti mjög
hæpið, að þau hefðu megnað að skapa þá trúarvissu í
ðrjóstum lærisveinanna, sem nægði til þess að hrinda