Kirkjuritið - 01.10.1964, Qupperneq 52

Gunnar Árnason:
Pistlar
Stjórnarfundur Lútherska heimssam bandsins
Mikill viðburður, sem liefði verið óliugsándi fyrir örfáum
árum. Kirkjuleiðtogar komu liingað úr öllum heimsálfum
nema Ástralíu. Þeir, sem að þessu unnu, eiga miklar þakkir
skildar, því að slíkir atburðir marka djúp spor.
Öllum verður augljósara en áður að kirkja vor er deild í
vohlugri alheimshreyfingu, sem er í sífelldum vexti, og hefur
æ meiri áhrif. Starf kirknanna hefur aldrei verið jafn marg-
víslegt og víðtækt og nú á dögum. Bæði í andlegu og verklegu
tilliti. Margir guðfræðingar standa í fremslu röð fræðimanna
og kirkjan ýmist styður eða rekur alls konar fræðslustofnanir
um víða veröld. Er hér ált við allar kirkjudeililir, því að sívax-
anili sambönd þeirra og samstarf er eitt af vortáknum tímanna.
Boðun trúarinnar nær líka æ fleiri eyrum og augum m. a. af
jiví að Iiún er í miklu fleiri myndum en áður. Útvarpsstöðin
„Raust fagnaðarerindisins“ heyrist að kalla um allar jarðir.
Önnur fjölmiðlunartæki, nú síðast sjónvarpið, eru einnig koin-
in til sögunnar sem starfstæki kirkjunnar.
Ásamt boðuninni eru mannúðarmálin efst á dagskrá kirkj-
unnar allrar. Þar er hún enn sem áður fyrr í hrodili fylkingar,
eins og vera ber. Samlijálp kirknanna færist stöðugt í aukana,
bæði á sviðum menningar og líknarmála. Kirkjurnar í Afríkm
Asíu og S.-Ameríku njóta mikils stuðnings kirknanna í Evrópi'
og N.-Ameríku. Kirkjum austan járntjalds er einnig rétt hjálp"
arliönd. Þá berst kirkjan mest af öllum fyrir frelsi og bræðra-
lagi allra, í öllum löndum og meðal allra stétta. Hvort tvegg.P*
liafa frá upphafi verið meginhugsjónir hennar og eru enn.