Kirkjuritið - 01.10.1964, Side 62

KI lt KJ UIU TIÐ
396
hlulverki kristinnar kirkju í dag bæði heima og lieiman verði
bezt lýst með þessu eina orði: Kristniboð. Kirkja og kristni-
boð eru tvö liliðstæð bugtök sainsvarandi bvort til annars.
Þau Idjóta ávallt að standa saman, og verður annað ekki skilið
nema með hliðsjón að Iiinu. Lifandi kirkja er ávallt ávöxtur
kristniboðs og kristniboð ávallt höfuðhlutverk kirkjunnar. Það
var tilgangurinn með stofnun hennar á bvítasunnudag, enda
takmarkið, sem lærisveinum Krists var sett í upphafi að kristna
allar þjóðir.
En livað liefur orðið lil þess að opna augu manna? Vil ég nú
leitast við að svara þeirri spurningu með því að benda á fáein
atriði, sem ég tel að bafi ráðið þar mestu um.
Almenningsálitið liefur breytzl. Ábugamenn um kristniboð
liafa oft þurfl að berjast við andúð og fyrirlilningu, ábugaleysi
og jafnvel algjört skilningsleysi fjöldans. Sumir töhlu næg verk-
efni vera fyrir liendi heimafyrir, en aðrir voru á þeirri skoðun,
að kristniboð meðal beiðinna þjóða væri jafnvel skaðlegt og
rangt. Var mikið talað um paradísartilveru frumstæðra þjóða.
Rangt væri af oss að trufla þá sælu með framandi boðskap og
flóknum kennisetningum, enda væri bver sæll í sinni trú.
Nú vita liins vegar flestir, að frumstæðar þjóðir lifa engri
paradísartilveru. Með sjálfstæðisbaráttu sinni liafa Afríku-þjóð-
irnar sannfært lieiminn um, að þar liafi menn yfirleitt ekki
verið sælir. Víðtæk alþjóðleg bjálparstarfsemi er liafin, til þess
að bæta úr brýnustu þörf þróunarlandanna, lil þess að draga
úr bungursneyðinni, ínenntunarleysinu og liinu hræðilega
ástandi í heilbrigðismálum. En það starf hefur einnig leitt í
ljós að neyð þessara milljóna á að verulegu leyti rætur að rekja
til trúarskoðana þeirra. Og það hefur einnig orðið 1 jóst, að það
sem þessar alþjóðlegu hjálparstofnanir nú liafa tekið upp, eru
verkefni sein kristniboðar Vesturlanda liafa unnið að í meira
en 150 ár af óbilandi fórnfýsi og þrautseigju. Ýmsir leiðtogar
liinna þeldökku ])jóða liafa ekki farið dult með það né annað,
sem þeir telja að þjóðir þeirra hafi að þakka kristniboðunum.
Allt þetta befur valdið því, að almenningur á Vesturlöndum
hefur öðlazt nýjan skilning á líknar- og fræðslustarfi kristni-