Kirkjuritið - 01.02.1966, Side 23

KIRKJORITIÐ 69
fr
jain »sönnunina“. En liöfuðsönnun hans var krossinn. Trú
er íiróp til kirkjunnar í dag um aS pæta trúar sinnar.
Uerhlom var óvenju fjliifrfteycpir á mikinn og skapandi
hrif^^^^ika. ^ann var Þa® sjálfur í augum samtímans. Menn
i . Ust af ftlitrandi mælsku lians, víSfeðmum lærdómi, hrein-
j JJiiuni og hlvjunni, sem strevmdi til allra, er urSu á vegi
^ f>ns. MóSa tímans hylur smælkið, en hiS dýpsta og sannasta
nfflr ^a^lan Söderblom lét komandi kynslóðum eftir mikinn
fmdlátsfregn Söderbloms 12. júlí 1931, risti hinn lærði
qR nialsnjalli sóknarprestur í Kungliolmssókn í Stokkliólmi,
Cglr ^ro°k, Söderliolm skammorðar minnisrúnir, sem hófust
afC |^e8su fræga orðtaki: „Lindin er hljóðnuð“. Leifturmynd
j^., 1 0!I afrekum afburðamannsins. Lindin er hljóðnuð fvrir
^['athi og fimm árum. En hún niðar enn í minningunni og
Ur kirkjunnar grænkar uni ókominn aldur sakir lífgjafa-
traurna hennar.
(G.A. þýddi).
afundur þcssarar greinar er sænskur prestur í Karlstatl, niikill íslands-
'iriiir Tí r
Oelur ferflazt hingaiV og skrifaiV margt uni land.vort og jijóð.
g i'f’hnspekingur
a3 " "vunspekingurinn Epictotus á eitt sinn að hafa veriff a3 leitazt við
„Vér f-a hinnar æðstu veru fyrir áheyrendum sínum, en Jieir svarað:
a3 ef anni ekki skilið hana“. Þá svaraði Epictetus: „Það er að vonum, því
gn3 nier vo™ri fært að varpa fullu ljósi á Guð, væri ég annað hvort sjálfur
' 4 Guð væri ekki lengur jiað, sem hann er“.
Unar f n°kkur slengdi Jiví eitt sinn á Ahraliam Linooln, honum til niðr-
„En ’ka' kanii væri hara venjulegur maður. Lincoln svaraði samstundis:
hPf, . r' v>nur, Guði geðjaðist bezt að venjulegum niönnum, þess vegna
lann skapað langniest af þeim“.