Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.12.1967, Blaðsíða 36

Kirkjuritið - 01.12.1967, Blaðsíða 36
466 KIItKJUIUTIÐ uiai undursamlegu sögu: Jafnvel ]ió vér Iiöfum líkamlega sjóUi getuni vér verið andlega blind. Hvað sér liin svokallaða skynlausa skepna af ])ví, seni véi skynjum í kringum oss? Og bvað sér sá, sem er andlega sljór, af því, sein Goetlie, Shakespeare eða Jesús Kristur sáu? Þegar liin andlegu augu ljiikast upp, ske ekki minni un<b|r’ en jiegar blindum er gefin sýn. Það verður nýr himinn og !*' jörð. Allir hlutir öðlast nýjan Ijóma. Hver mundi ekki vilja þiggja þessa sjón að gjöf? Sá öölast, sem biSur Það eru fleiri en tveir menn, sem sitja úti fyrir hliðum hiun- ar heilögu horgar hlindir á sálinni og hjálparþurfi. Öll eru,)1 ver blindingjar við veginn og skynjum ekki Guðs dýrð nenU' í sára takmörkuðum mæli. Undanfarandi mánuði liefur miki® verið rætt um trú og kirkjusiði, og verða skoðanir þar væntaU' lega skiptar. Kitt af þeim öflum, sem viðhalda hlindu vorri, er vanU' festan. Vér rogumst mcð fortíðina á lierðum vorum. En s'° góður sem lærdómurinn er, þá er skilningurinn saint betri- Þcgar vér berum hugsanir Jesú saman við liugsanir Farise' anna, þá eru Farisearnir fulltrúar þeirra, sem allan lærdóm vildu hafa í föstum skorðum, og gátu ekki liugsað sér Iilutin® öðruvísi en þeim liafði kennt verið. Jesús var sá, sem skihb- Og hann sagði: Ef réttlæti yðar tekur ekki langl jram réttlai11 1( ariseanna, komizt þer alls ekki inn í guðsríkið. Sjáendur voru liinir fornu spámenn kallaðir. Þeir huntl11 sig aldrei við lífsspeki liðinna tíma. Þeir boðuðu sannleik’ sem segja þurfti á þeim tíma, er þeir lifðu. Þetta er gott hafa í liuga. Enda þótt vér kunnum öll hoðorðin utan aði gagnar það ekki mikið, ef vér skiljum þau ekki. Vér þurfum fyrst og fremst að verða sjáandi. Hvað gagnai oss guðræknin, ef Iiún her engan ávöxt, ef veröldin hehh<r úfram að liggja í Iiinu illa, eins og Jóliannes komst að orði- Án þess vér gerum oss það Ijóst, eru allir meira eða min»a hlindir á sálinni. Og einmitt það er ástæðan fyrir því, hvers11 fáir lirópa: Herra, miskunna þú oss! Og ef einhver gerði þai’’ mundi ]iá ekki enn kveða við hæðnisorð frá maiinfjöldanu111’ sem enga trú hefur á því að slíka sjón sé unnt að öðlast?
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.