Kirkjuritið - 01.07.1969, Blaðsíða 5

KIRKJURITIÐ
243
Hún er í hæSum. Hin sanna, fullkomna mynd liennar er
uiuvafin og liulin himnanna dýrð, liin jarðneska ásýnd hennar
er aðeins endurskin, og sá bjarmi er tíðum hjúpaður mistri og
mörguni skugga. En þeir sem elska Jiana í lægingu hennar liér
1 duftsins lieimi, af því að þeir liafa fundið liana sem móður
S1na, af því að hún hefur borið 1 jós og varma Drottins að sálum
þeirra, þeir eygja sólroðann á liinum eilífu liæðum og þeir
l'orfa þangað og stefna þangað og þrá það og biðja þess, að
Jieir megi bera birtu þaðan yfir veg samferðamanna sinna,
nirtuna frá lieimi fagnaðarerindisins. Og þegar ég kveð vígslu-
föður minn og margra vor, þegar vér kveðjum kennara vorn
°g bróður og föður, Ásmund biskup Guðmundsson, þá er það
°ss ljóst öllum, að vér eigum þakkir að tjá í nafni vorrar ís-
lenzku kirkju fyrir ævistarf manns, sem frá yngstu árum hefur
viljað eitt og þráð það eitt, að kraftar lians og hæfileikar
ntættu verða til styrktar móður vorri, kirkju Krists. Ég ætla
inn þetta, um einlægni og einbeitni þessa vilja, liafi fáir
staðið honum jafnfætis í vorri samtíð og varla nokkur framar.
Álþjóð veit að liún liefur átt mikilhæfan son þar sem liann
'aG ötulan þjóðhollan nytjamann og víst unni liann landi og
j'Joð, náttúru og sögu og tungu, en það var kirkjan, sem átti
!ann fyrst og innst og alls kostar, gáfur lians og krafta og
glóðina sem innra brann, og a 111, sem hann vildi og vann var
I enni vígt, af því að liugur hans var helgaður kirkjunni og
ennar konungi allt frá föðurranni og móðurknjám.
í*egar fyrir hálfri öld var Ásmundur Guðmundsson orðinn
I Joðkunnur áhugamaður um kirkjunnar mál. Rödd hans barst
7r l1að veit ég af reynslu — frá Helgafelli vestra allt austur í
eoalland og þess varð ég glöggt var, þegar ég tveimur ára-
lugum síðar vor orðinn prestur í sóknum á Snæfellsnesi, þar
I®111 liann gegndi aukaþjónustu skamman tíma, að enn var
lans minnzt sakir síns þýða og ljúfmannlega viðmóts, vegna
?Venjulegrar árvekni í starfi og ekki sízt sem eftirminnilegs
enninianns.
.. ^ega •' hann síðan gerðist skólastjóri austur á Eiðum fór því
jJarrk að hann liætti að láta kirkjunnar mál til sín taka.
- þar var hann bennar sonur og þjónn. Hann var virkur
eiagsmálum presta, vekjandi og hvetjandi, og hann ritaði á
f lUl árum margt um kirkjuleg og trúarleg efni.