Kirkjuritið - 01.09.1977, Síða 24

Höfuðbein og bagall Páls biskups.
ekkert nema musk. En svo, þegar önH'
ur hellan kom, sást kúpan, svoi^
skemmtilega hvít. Hitt var allt mi^®
til horfiS, nema leyfarnar af stafnon1’
broddurinn að neðan og kræklan 3
ofan.
— Þetta hefur verið áhrifaríkt.
— Já, þetta var engu líkt, engri aníl”
arri reynslu.
— Manstu svona um það bil, hv0Í
kistan var í garðinum?
— Ég man, hvar hún var í rústLin
um. Hún var í kapellunni, sunnan me9
in, suðurstúkunni. Þar var hún, og Þ0Í
var bersýnilega mikið af biskup1^
því að það var svo mikið af gullögu^
í moldinni, leifar af baldéringu
skrúða.
þá kom þessi steypi, grenjandi rign-
ing, aldeilis ótrúleg. Allt flóði í vatni.
— En það var nú yndisleg stund að
vera þarna, þó að veðrið væri svona.
Ég man eftir, að þarna var einn
fyrrverandi alþingismaður, hrumur
orðinn og hálf blindur, og stóð þarna
yfir þessu. Það var Benedikt Sveins-
son, faðir Bjarna. — Hann var nú eng-
inn kirkjumaður, en sögumaður var
hann og hefur haft einhverjar taugar
til Skálholts.
Þarna voru margir prestar, og þá-
verandi þjóðminjavörður, sem nú er
forseti íslands, gerði okkur þann
greiða að láta okkur vita, hvenær þetta
yrði. Því var hægt að koma því svo
fyrir, að fundurinn stæði um sömu
mundir. Ég er honum afskaplega þakk-
látur fyrir það.
Það er ólýsanlegt að vera þarna við.
Þegar lyft var fyrstu hellunni, sást
Grjótbálkur og grænn hundur
— Sáust undirstöður háaltarisins, Þe®
ar þetta var? f
— Ég man það nú ekki. ÞaÖ v
ekki búið að grafa upp allan 9rL*nag
inn þá. En þetta, sem við héldum
væri undirstöður altarisins, var e'9
lega bara grjótbálkur. En stærð
og staða bentu eindregið til þesS’ .g,
hann hefði verið undir altarinu á m1
öldum.
— Það ganga sögur um, að þú
ir messað við þetta altari eða Þeriri
bálk.
— Neinei. Við fórum hingað ■ ^
eftir, við síra Arngrímur, og suað
tvo kirkjudagshymna. j5.
— Var það á einhverjum mer
degi? . pA
— Nei, það held ég hafi ekki v
heldur fórum við bara, þegar vi® ^
„'i hsf'
upP'