Nemo - 02.12.1926, Blaðsíða 5

N-E-M-O
5
syndarinnar og það mun vera gleði
á himnum, og þá færð þú að verða
meðal þeirra, sem Jesús hefur iagt
um: „Pað mun vera ein hjörð og
einnhirðir“. Pví að hann vill sjálfur
leiða sína hjörð og láta hana hvílast.
Fyrirbæn.
Sadu Suudar Singh efaðist á tíma-
bili mjög um þýðingu fyrirbæna,-
„Vjer erum sjálfir ekhi góðir
menn,“ sagði hann við sjálfan sig,
„hvernig má það þá verða, að bæn
vor geti komið öðrum að gagni?“
♦
Guð sýndi hönum það á mjög
eihfaldan hátt, hve vilt hann fór í
þessu efni.
Frá þessu segir hann þannig:
„Eg sá ský myndast af gufunni,
sem lagöi upp af yfirborði sjávar-
ins, og eg áleit, að ef gufan kæmi
upp af söitu vatni, þá mundu rign-
ingardroparnir einnig vera saltir.
Fess vegna rjetti -eg hendina út, svo
það fjellu í hana nokkrir regndrop-
ar. Eg drap tungu minni á þá, og
mót von minrii, var alt alls ekkert
saltbragð að þeim!
Sólin hafði skinið á vatnsflötinn
og saltið hat'ði því orðið eftir.
Fegar vjer biðjum, stíga hugsan-
irnar upp frá hjörtum vorum eins
og gufan upp frá yfirborði vatnsins.
Sól rjettlætisins skýn á þau, og alt,
sem er ljótt eða einskisvert, verður
eftir; óteljandi dropar af blessun
falla niður og út um heiminn, víðs-
vegar, frá skýjum þeim, er þannig
myndast!"
„Móðir þín bíður
eftir þjer“
\Jng stúíka bjó heima hjá móð-
ur sinni. Henni leið svo vel
heima. A tímabili fann hún það
einnig, en svo fór henni að finnast
lífið of kyrlátt og þvingandi; hún
fjelck löngun til þess að komast aö
heiman og fá að njóta þess frjáls-
ræðis, sem hún sá að aðrar ungar
stúlkur nutu. Hún rjeöist í vist inni
í kaupstaðnum. Pað varð brátt
lengra á milli brjefanna, sem hún
skrifaði heim. Móðirinn grjet af þrá
eftir brjefum frá henni og þegar
þau loksins komu, þá grjet hún enn-
þá meira. Hún gat lesið það milli
línanna, að dóttir hennar hafði
breyzt, að hún var orðin heimslega
sinnuð, og það var hin þyngsta sorg
fyrir trúaða móður. — Svo hættu
brjefin að koma, Nokkrir trúaðir