Kosningablaðið - 20.10.1916, Blaðsíða 3

KOSNIN GABLAÐIÐ 3
trúi bæjarins og þessvegna verið
lagður oftar en einusinni á kosn-
ingametaskálarnar. Af fylgismönn-
um hans hefir hann verið talinn
þingmaður í meðallagi, þó að þing-
seta hans hafi bundið fleiri en einfl
syndabagga á bak honum, sem að
sumu leyti mun stafa af bandalagi
við honum verri menn. Hann hefir
litlu áorkað fyrir kjördæmið, og stað-
ið fremur slælega á verði, sem full-
trúi bæjarins, sem drepið mun á
síðar í þessari grein. F*að skal þó
þegar viðurkent, fylgismönnum M.
Kristjánssonar til maklegs hróss, að
þeir eiga virðingu skilið fyrir það,
að taka hann fram yfir frambjóð-
anda þann, ér miðstjórn Heimastj.-
fiokksins í Reykjavík ætlaði þeim að
gleypa við. En hitt er aftur furðu-
legt, að M. K. skyldi nokkurntíma
gefa kost á sér til þingmensku fyrir
flokksins hönd, eftir alt það endem-
is-daður, sem forsprakkar flokksins
hér voru búnir að gera sig seka í
við landritara, og geta svo ekki afl-
að honum sæmilega margra styðj-
enda, þegar til stykkjanna kom.
««*«««« « »->« «»»»««»«»
2 — 3 ár. Öll þessi óþarfa féeyðsla
og öll þau óþægindi, sem stafa af
þessum vitlausu húskaupum, er þá-
verandi þingmanni bæjarins, Magn-
úsi J. Kristjánssyni, eingöngu að
kenna, og verður honum aldrei fylli-
lega vanþakkað það.
Á síðasta þingi voru samþykt
lög, er heimiluðu sveitarfélögum,
að leggja útsvar á þá menn, sem
rækju atvinnu í hreppnum skemur
en 3 mán., — áður hafði verið á-
kveðið að dvalartíminn þýrfti að
vera 3 mán. —, en bæjunum var
gleymt. F’á sátu þeir báðir á þingi
M. Kr. og St. Stefánsson skólam.
og hefði mátt ætla, að þeir mundu
muna eftir útgerðarmönnunum, sem
dvelja hér yfir nokkrar vikur á
sumrin, og raka saman hundruðum
þúsunda króna, en borga ekki einn
eyri í bæjarsjóð. Og svo er niður-
jöfnunarnefndin að bogra við, að
reyta eitthvað í bæjarsjóðinn frá
þessum mönnum, með því að
*eggja — í fylsta lagaleysi — ör-
lítinn skatt á hverja síldartunnu,
sem aðkomumenn salta hér, —
alda yar, að kunnugra manna sögn,
aðallega runnin frá M. K., enda létu
vinnukaupendur hann mest pjakka
í málinu, eins og verkamenn munu
líklega lengst muna.
Petra, sem hér hefir verið tilfært,
ætti að nægja til að sýna það og
sanna. að kjósendur Akureyrar eiga
M. K. fremur iítið að þakka, sem
þinomanni, og meðferð bæjarmál-
anna getur verið betur komin í
höndum annara en hans, enda sást
það Ijósast á fylgisleysi hans við
síðustu bæjarstjórnarkosningar, er
hann sem fyrsti maður á lista fékk
ekki eins mörg atkvæði og annar
maður á lista verkamanna og harla
einkennilegt mætti það virðast, ef
verkamenn og konur gæfu M. K.
mörg atkvæði til þings, þar sem
þeir hafa jafn álitlegt þingmanns-
efni og þriðji frambjóðandinn, Er-
lingur Friðjónsson, er,
F*að verður ekki fjölyrt um þing-
mannskosti Erlings Friðjónssonar
hér. Hann er hvorki svo myrkur í
máli, né flár í framkomu, að allir
viti ekki hvar hann muni að hitta í
þeirra engu skifta. Reyndar eru þess-
ar mótbárur atkvæðasmala M. K.
og S. E. svo hlæjilega barnalegar,
að kjósendur ættu ekki að þurfa að
glepjast á þeim, ef þeir gæfu sér
tíma til að athuga þær.
Eitt af því, sem þessir menn, at-
kvæðasmalarnir fyrnefndu, hafa á
móti E. F. er það, að hann sé ó-
þjáll í samvinnu og ofstopafullur.
F*etta er á engum rökum bygt. —
Þeir sem hafa starfað með E. F. í
félögum og nefndum þekkja það
manna bezt, að enginn er fúsari en
hann að taka tillit til skynsamlegra
raka andstæðinganna, og ekki stend-
ur á honum að miðla málum, svo
að samkomulag fáist og málin köm-
ist í framkvæmd. En aftur á móti
tekur hann ekki með neinum silki-
hönzkum á þeim mönnum, sem
ráðast með heimskuofsa eða »rót-
arskap* á menn og málefni, og má
hver lá honum það, sem er maður
til þess.
Því þefir líka verið haldið á Iofti,
að E. F. mætti ekki fara á þing,
efnahag hans vegna. Hann væri
Það ffetur munað
þínu ATKVÆÐI!
Þess hefir verið getið hér að ofan,
að Magnús Kristjánsson hafi staðið
fremur slælega í stöðu sinni, sem
þingmaður bæjarins á undanförnum
þingum, og skulu hér aðeins talin
tvö dæmi því til sönnunar, þótt fleiri
mætti til tína.
Á þinginu 1913 var samþykt að
landið keypti hús það, sem síma-
stöðinni hér í bæ var holað niður i
í fyrstu, og sem aldrei átti að vera
annað en bráðabyrgðarheimili fyrir
miðdepil bæjarsímans. Pá var það
öllum fyrir löngu ljóst, að húsið var
að öllu leyti ónógt og óhæfilegt fyrir
símastöðina, bæði vegna legu þess
í bænum og fleiri ástæðna, enda var
þá svo komið, aðOddeyringar gátu
ekki fengið síma lagðan heim til
sín, vegna þrengsla á staurunum.
Ymsir mætir menn í þinginu, þará
meðal Hannes Hafstein, mæltu fast-
legaámóti húskaupunum, en þing-
menn, sem ekki þektu hér til, sam-
þyktu þau, af því að málið var sótt
af kappi — af hvaða ástæðum er
mörgum kunnugt—, en þingmaður
bæjarins þagði eins og steinn, eins
og honum kæmi þetta mál ekkert
viö, þó honum hefði verið í lófa
lagið, að fyrra bæinn þeim vand-
ræðum og landið þeim mikla óþarfa
kostnaði, sem af kaupunum leiddi.
Nú hefir orðið að grípa til þeirra
örþrifsráða, að grafa símann norður
í bæinn í jörð niður, og kosta til
þess afarfé, fram yfir þarfir, svo þeir
menn geti fengið síma í hús sín,
$em búnir efU að bíða eftir honum
skatt, sem ekki er meir en lho af
því, er þeir myndu verða látnir
borga í bæjarsjóð, ef lögheimiluðu
það. Fyrir þetta athugunarleysi bæj-
arfulltrúanna okkar, tapar bærinn
fleiri tugum þúsunda árlega, þahg-
að til ný reglugjörð verður samin
og lögleidd fyrir bæinn. Og þetta
er sárgröetilegast fyrir þá sök, að
þarna er engu um að kenna öðru
en hugsunarleysi og sljóleika þingm.
fyrir hag bæjarins.
Afskifti M. K. af bæjarmálum
ættu að vera svo kunn, að ekki
þyrfti að tala um þau hér, en inn-
ræti hans og veivild í garð verka-
manna hefir æ betur og betur kom-
ið í ljós nú á seinni árum, síðan
verkamenn fóru að taka þátt í stjórn
bæjarmálanna. Hann hefir sem sé
ætíð lagst eindregið á móti því, er
fulltrúar verkainanna í bæjarstjórn-
inni hafa komið fram með, til að
bæta hag verkalýðsstéttarinnar, og
er skemst á að minnast, þar sem
eru kolakaup bæjarins nú í haust.
M. K. vildi og vill enn — það sást
seinast á bæjarstjórnarfundi s. I.
þriðjudag — láta bæjarbúa rogast
undir ánauðaroki kolakaupmann-
anna hér í bæ, þrátt fyrir það þó
að þeir séu — að margra dómi —
búnir að vinna sér margsinnis til
óhelgi, með framkomu sinni við
bæjarbúa.
I fyrravor, þegar Verkamannafé-
lagið hækkaði kauptaxta sinn, mynd-
uðu vinnukaupendur samtök til að
kveða kauphækkunina niður. Sú
fylkingunni. Hann er orðinn kunn-
ur sem eindreginn fulltrúi verka-
lýðsins í bæjarstjórninni, og það
sem hann hefir skrifað í »íslending«
um bæjarmál, og um tolla- og
skattamál í ^jþagsbrún*, ætti að
vera búið að kynna svo skoðanir
hans á ýmsum málum, að kjós-
endur þyrftu ekki að renna þar
blint í sjóinn. Hann sýndi fyrstur
manna ljóslega fram á, hversu á-
lagning útsvara hér í bæ hefði ver-
ið ranglát, meðan kaupmenn hefði
' ráðið öllu í niðurjöfnunarnefnd, og
hvernig bærinn gæti aflað sér starfs:
fjár, án þess að nokkrum væri ó-
réttur ger, og hefir enginn leyft sér
að andmæla því, enda ekki hægt
að gjöra það. Og hinar skýru
greinar Erl. í »Dagsbrún« sýna það
ótvírætt, að hann sér næg ráð til
að létta tolla- og skattabyrðinni af
alþýðunni og leggja hana á þau
breiðu bök, sem hún á að hvíla á.
Og allir, sem þekkja E. F., vita
vel, að hann fylgir fram sannfær-
ingu sinni hvar sem er.
Að öðru leyti skulu kjósendur
látnir dæma um manninn, en at-
hugað að nokkru það sem mób
stöðumenn hans við þessar kosn-
ingar hafa haft út á hann að setja
og mest hampað undanfarna daga,
þar sem þeir hafa verið að rölta á
milli kjósenda, til að reyna að fá
þá til að svíkja alþýðuflokkinn, og
kjósa þá menn, sem annaðhvort
berjast leynt og Ijóst á móti verka-
mönnum, eða láta sig áhugamál
ekki svo efnum búinn, að hann
mætti við því atvinnutapi, sem hann
hlyti að líða við að eyða tíma til
þingsetu. Öllu bágbornari ástæðu
er trauðla hægt að hugsa sér en
þessi er. Mörgum mun vera það
kunnugt, að ekki er nein ástæða
fyrir Akureyrarbúa, að þurfa að
hræðast það, að hann þurfi að leita
á náðir þeirra með framfærslueyri,
þó hann færi á þing, enda mun
hann manna færastur að sjá sér
farborða í því efni — og á náttúr-
lega mest á hættunni sjálfur. F*essi
föðurlega umhyggjusemi andstæð-
inga hans verður því að dæmast
sprottin af heimsku og illvilja og
engu öðru. F*á er því óspart otað
að kjósendum, einkum heimastjórn-
armönnum, að E. F. sé æstur sjálf-
stæðismaður, sem engum heima-
stjórnarmanni beri að kjósa. Alt er
þetta á sömu bókina lært, kjósend-
ur góðir! Erlingur Friðjónsson til-
heyrir engum jlokki, nema alþýðu-
ýlokknum. Hann hefir marglýst yfir
því, að gömlu pólitísku flokkarnir
séu, að hans áliti, úr sögunni, og
eigi að vera það, þeir hafi engin
áhugamál til að berjast fyrir, og
séu því dauðir landi og þjóð. Og
hver getur eiginlega neitað því að
svo sé?
Jæja, kjósendur góðir! Nú verð-
ur málið lagt í ykkar dóm. Látið
dýralækninn og yfirfiskimatsmann-
inn sitja heima og rækja þann
starfa, sem þjóðin hefir fengið þeim
að inna af hendi.