Nýjar kvöldvökur - 01.07.1952, Blaðsíða 21

N. Kv.
ÖÐRUVÍSI EN AÐRAR, OG ÞÓ. . . .
99
ingurinn sessunautur Maryar, og þegar
dansinn hófst, dönsuðu þau saman fyrsta
dansinn. Þegar honum var lokið, bjóst
Gréta við, að hann mundi koina til hennar,
og bjóða henni í næsta dans, en hann dans-
aði þá hér um bil hvem einasta dans við
Mary. Þegar Einar Lind hóf fimmta dans-
inn við Mary, dró Gréta sig í hlé úti í eitt
hornið, til þess að komast hjá, að henni yrði
boðið upp. Hún fylgdi þeim, Einari Lind
og Mary eftir með augunum, en allt i einu
fann hún til megns leiða á þessu öllu saman.
Hvers vegna ætti hún að vera þarna kyrr,
þegar hana langaði ekkert til þess, hugsaði
hún fidl þvermóðsku, því að hún vildi ekki
viðurkenna með sjálfri sér, að þessi skap-
breyting hennar stafaði á nokkurn hátt frá
Einari Lind. Hún fullvissaði sig um, að
henni stæði algerlega á sama, þótt Einar
Lind dansaði alltaf við Mary. Hún hafði þó
álitið, að hann gæti auðveldlega séð, hvernig
Mary var. En færi nú svo, að hann sæi það
ekki, kom honum það einum við. Hún
mundi þó hafa haft gaman af að sjá framan
í hann, þegar liann færi að fara með Mary í
skíðaferðir. Hún, sem var hrædd við hverja
smábrekku, og þá sjaldan sem það kom fyr-
m, að hún færi á skíði, var það einungis til
að sýna nýja skíðabúninginn sinn.
Þegar Gréta var að leita að yfirhöfn sinni
frammi í anddyrinu, kom Einar Lind til
henriar.
— Hvað er nú á seyði? sagði hann ærið
þurigur á brúnina. — Eruð þér að hugsa um
að fara?
— Já, sagði Gréta stuttaralega.
•— En við höfum þó ekki ann dansað einn
einasta dans saman.
— Það virðist nú líka vera alveg vonlaust,
þar sem þér hafið öðru að sinna, sagði Gréta
háðslega. — Mér virðist, að þér kærið yður
ekkert um að missa af félagsskajt Maryar.
— En kæra ungfrú Bergmann, þér álítið
þó vissulega ekki....
— Hvað var það, sem ég áleit vissulega
ekki? sagði Gréta, þar sem hann hafði hætt
í miðri setningu.
— Nei, þetta verð ég að skýra nánara fyr-
ir ýður, sagði Einar Lind ákveðið í því hann
tók undir handlegginn á Grétu og leiddi
hana inn í autt herbergi, sem var til hliðar
við anddyrið. Þegar hann hafði látið hurð-
ina aftur á eftir sér, lagði hann handlegg-
inn yfir herðarnar á Grétu og sagði lítið eitt
móðgaður:
— Já, svo að þér haldið, að ég hafi dansað
alla þessa dansa við Mary, vegna þess að mig
hafi langað til þess?
Já, auðvitað. Hvað ætlist þér til, að ég
haldi annað um það?
— Fyrsta dansinn bar mér að dansa við
Mary. Eftir það ætlaði ég mér alltaf að kom-
ast til yðar og dansa við yður, en í hvert
skipti tók Mary föstu taki um handlegginn
á mér, svo að ég neyddist til að vera kyrr, og
svo þegar danslagið hljómaði á ný, komst ég
ekki hjá því að dansa við hana aftur og aft-
ur. En þegar ég sá yður fara, lét ég ekkert
aftra mér, en hraðaði mér á eftir yður.
— Eg hélt að þér væruð ástfanginn af
Mary, sagði Gréta ofurlítið vandræðaleg.
— Mary er þó svo inndæl. Flestallir ungir
menn verða hrifnir af henni.
— I kvöld, þegar ónefnd, ung stúlka, kom
inn í danssalinn, var ég ekki í vafa um,
hvernig tilfinninguiri mínum var farið. Ég
furðaði mig einungis á, að mér skyldi ekki
hafa orðið það ljóst fyrr. Hvers vegna ekki
fyrr en í kvöld, Gréta, þú ert svo yndisleg í
þessum kjól. Að vísu hefur það ekkert acl
segja, livers konar kjólum þú klæðist. Það er
einungis þú sjáli’, sem máli skiptir. Skilur
þú ekki, að ég er að biðja þín?
— Biðja mín?
Stundarkorn liorfði Gréta á hann alveg
ringluð, en skyndilega flaug henni Maiy í
hug og það broslega við þetta allt saman.
Mary, sem með allri sinni fyrirhöfn, þetta
kvöld, liafði ætlað sér að ná tökum á Einari
I.ind, skyldi bera það úr býtum, að hann
13*