Sumarblaðið - 17.06.1917, Blaðsíða 11

SUMARBLAÐIÐ
5
Ábyrgö
meölima íþróttafélaga.
Ekki er annað auðveldara hér á landi
en að stofna félög, virðist vera sama
hvert raarkmið þeirra er, nóg er af
mönnum til þess að ganga í þau. En
ekki er það eitt nægilegt, að koma fé-
s lagsskapnum á fót, sú er þrautin þyngri
að halda honum við og rótfesta hann.
Þar vantar oss íslendinga hæíileika.
Sú snerting, sem vér verðum fyrir, er
samtök um eitthvert málefni hefst, er
horfin áður varir, því fer sem fer, að
lítið liggur eftir mörg félög.
Vér viljum reyna að benda á eitt
atriði sem oss íinst vera orsök til þessa
meins og munum þá ræða helzt um í-
þróttafélögin.
Við endurvakning iþrótta hér á iandi,
f'> risu upp iþróttafélög, svo að segja i
hverjum hreppi, og hefir vist engan
órað fyrir því að ein kappglíma gæti
komið öðru eins á stað. En nú er sem
allir sjá, fátt orðið eftir af þessum fé-
lögum, nema þá á pappirnum, fram-
kvæmdir sjást ekki, svo teljanöi sé.
Markmið íþróttafélaganna þarf ekki
að skýra, það felst í orðinu: iþróttafé-
lag. Þó viljum vér geta þese, að flest
öll íþróttafélög hafa samskonar grein í
lögum sinum sem hljóðar eitthvað á þá
leið, að markmið félagsins sé að auka
og efla íþróttir á þeim stað, sem félagið
starfar.
, Mcð því að gerast meðlimur í iþrótta-
félagi, sem þannig orðaða grein, eða
lika þessu, hefir í lögum sínum, taka
menn að sér ábyrgð á framkvæmdum á
því sem greinin bendir til, með öðrum
orðum, allir meðlimir sem einn taka að
sér ábyrgð á því að greinin verði ann-
að en dauður bókstafur. öllum ábyrgð-
+— um fylgir skylda, og skyldan sem liver
meðlimur af frjálsum vilja leggur á sig,
er hér sú, að íþróttir, með atorku þeirra,
aukist og eflist.
En iþróttafélög verða að gæta þess,
að þau með lögum sínum taka að sér
annað starf og mikið merkilegra en að
halda uppi iþróttaæfingum, þær eru
meðal til þess að ná tilganginura, og
hann er sá að ala upp hrausta, djarfa,
prúða og framsækna þjóð.
Það er því ekki lítil skylda sem hver
meðlimur tekur að sér, og ber hann á-
byrgð á því að sínum hluta að félagið
vinni að tilgangi sínum sleitulaust.
öll félög velja sér framkvæmdarstjórn,
undir þessari stjórn er það komið, hvern-
ig og hve mikið það starfar, þar er
því mikil ábyrgð sem hvílir á meðlimum,
að vanda til stjórnarkosningu. Og með-
limir skilja ekki hlutverk sitt fyr en
þeir fylgjast með gerðum stjórnar sinn-
ar, og gefa gaum að, hvernig henni fer
starfið úr hendi. Stjórn hefir þá skyldu
að rækja, við meðlimi, að standa svo
í stöðu sinni, að traust þeirra til stjórn-
arinnar veiklist ekki, en þá kemur aft-
ur gagnskylda meðlima, að þeir dragi
ekki úr framkvæmdum stjórnarinnar,
þegar þær fara í öllu samkv. lögum
félagsins. En það á sér einmitt oft stað
í iþróttafélögum, að meðlimir verða til
þess að standa í vegi fyrir gengi fé-
lagsins, þarsem það er undir þátttöku
meðlima komið, hvernig félagið kemur
fram útávið. En í því efni er einmitt
mjög áríðandi að meðlimir finni til
þeirrar ábyrgðar og skyldu, sem á þeim
hvilir gagnvart félaginu og þá gagn-
vart stjórn félagsiris, sem um framkæmd-
irnar á að sjá, og leggi í hendur stjórn-
arinnar þá krafta, sem þeir eiga til,
fúsir til að neyta þeirra á þeim stað og
stundu, sem stjórnin ákveður.
En það hefir marg sýnt sig, að með-
limir íþrótafélaganna þekkja ekki þessa
skyldu sína, lieldur verða margir til að
draga úr framkvæmdum og gengi fé-
iags síns, með því að telja ýms, órök-