Gripla - 01.01.1984, Qupperneq 236

232
GRIPLA
vers við bjargvætti sína þá konunginn af Kapalon og Gandilbrasil. (Sjá
vv. 5656-6214. Sagan, bls. 4921-5113.)
I frásögunni af einsetumanninum og Parceval eru nokkur mikilvæg
atriði felld niður. T. d. kemur hvergi fram að faðir lamaða Fiskikóngs-
ins, er nærist á oblátunni, sé bróðir einbúans og móður Parcevals. Þess
er heldur ekki getið að það var syndin sem Parceval hafði drýgt gagn-
vart móður sinni er hefti í honum tunguna svo að hann gat ekki spurt
um graalinn og hverjum var þjónað með honum. I sögunni er Parceval
látinn bera ábyrgð á þögn sinni, eða eins og þar segir þegar verið er að
fjalla um graal-skrúðgönguna: ‘dirfðist hann eigi at spyrja, þvíat hann
hræddist at hánum mundi mein af standa’.47 Píslarsaga Krists, sem píla-
grímarnir segja Parceval áður en þeir vísa honum til einsetumannsins,
verður í sögunni aðeins fáein orð. (í byrjun kvæðisins er móðir Parce-
vals látin rekja fyrir honum píslarsöguna, en á þeim stað er ekki minnst
á hana í Parcevals sögu.) Jafnframt er mjög þjappað saman ræðu ein-
búans er hann hvetur Parceval til að elska Guð framar öllu öðru. Og
þegar Parceval er búinn að læra af honum ‘eina góða bæn’ er afgang-
inum af kvæðinu sleppt. Hvergi er þess getið að bænin feli í sér nöfn
Drottins, né heldur ‘að enginn megi fara með hana nema hann sé í
lífsháska staddur’.48 í sögunni kemur ekki fram að Parceval meðtaki
sakramentið. (Sjá vv. 6215-6515. Sagan, bls. 5114-5 234.)
Eins og af framansögðu má sjá er trúnni ekki gert eins hátt undir
höfði í sögunni og í kvæðinu. Má vera að þýðanda hafi fundist að til-
vitnanir í Biblíuna og annað í þeim dúr ætti ekki heima í svo ‘verald-
legri’ sögu. En þó er líklegra að hann skerði hlut trúarinnar til að beina
athyglinni að öðrum þáttum sem eru af jarðneskari toga spunnir.
Þó væri rangt að segja að þýðandi sniðgangi trúna. Hún kemur fram
í sögunni bæði í ráðum þeim er Gormans gefur Parceval, í þeim hluta
sem fjallar um Gangandi greiðann og svo í lokin þegar Parceval skriftar
fyrir einsetumanninum og gerir iðran. Parceval sögunnar er ekki látinn
vera eins fáfróður um trúmál og Parceval kvæðisins og virðist því ekki
þurfa á trúarlegri uppfræðslu að halda. Það er eins og þýðandi geri ráð
fyrir að trúarleg þekking sé sjálfgefin. Jafnframt leggur hann áherslu á
guðhræðslu og þar af leiðandi á ytra borð trúarinnar. Með öðrum orð-
47 Sagan, bls. 3025-26.
48 Que nomer ne doit bouche d’ome,
Se por paor de mort nes nome (vv. 6487-88).