Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1923, Page 34

Eimreiðin - 01.01.1923, Page 34
30 I VERINU ' EIMREIÐIN5 þagmælskur, og hafði ekki ofmikla löngun til að komast sjálf- ur í mjúkinn hjá stúlkunni. Eitt af aðal verkum manna í landlegum var að hirða um afla sinn, en þá var alt ætilegt hirt af fiskinum, sundmagi, kútmagi og svil voru hert, og stundum hrogn líka, magarnir voru dregnir upp á snærisþátt með þar til gerðri beinnál. Þorskhausar voru þvegnir, helst úr sjó, síður vatni, þóttu þá „renna“ fremur, síðan ýmist raðað hverjum við annan, með munnana upp, „skrúfað“, eða hver látinn sér, „trantað“ á steina. Þegar þeir höfðu þornað nokkuð voru þeir klofnir upp og lagðir í hlaða. I »kös« gat fiskur haldist mjög lengi óskemdur, hvernig sem viðraði, ef vel var kasað svo vatn gæti hvergi staðið í fisk- inum. Flattur fiskurinn var lagður saman þannig í lítinn hring, að sporðar komu saman, og utanyfir var lögð önnur röð og tóku sporðar hennar upp á hina miðja og svo koll af kolli eftir rúmi og þörfum, kösin þurfti helst að vera í sléttum halla. Þegar fiskurinn var tekinn úr kösinni og breiddur upp, venjulega á lága grjótgarða (vergögnin) reið mjög á því að frostlaus þerrir héldist næstu daga svo fiskurinn næði að þorna að utan (skelja) ef það heppnaðist var fiskurinn venjulega úr allri hættu, varð hlaðatækur og með góðri hirðu, besta vara hvort sem vildi til kaupstaðar eða matar. En ef illa vildi til og fiskurinn fékk ekki þurk strax eftir uppbreiðslu, slepjaði hann og varð »maltur«, en meltingur sá þótti fáum góður matur, og var öldungis óhæf verslunarvara. Ef fiskurinn fraus í herslunni varð hann að vísu ágæt mat- vara, en gekk ekki í kaupstað. Væri hann breiddur upp nýr og þornaði án þess að frjósa varð hann »ólseigur« og illnr til átu, en ágæt kaupstaðarvara. Að hirða vel um afla sinn og „bösl“ — svo voru sjóklaeðin í heild sinni kölluð — tók allmikinn tíma í landlegum, og ef róið var alla vikuna varð að nota sunnudaginn til þess. Þá tíðkuðust ekki helgidagaróðrar. Eins og áður var áminst var það eitt af tillögum útgerðar- manns að halda hásetum dálítinn glaðning á sumardaginrr
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.