Eimreiðin - 01.01.1940, Blaðsíða 30

1G
LÍTIL SAGA UM LÍF OG DAUÐA
eimreiðin
„Hjartað, lika,“ sagði frú Didda Gríms, alveg undrandi. „Ja
reyndar ætti maður nú ekki að furða sig á þvi, eins og hún
fór oft með sig, blessuð konan. Ýmist á spítölunum eða út uni
hvippinn og hvappinn. Og núna fyrir fáum dögum í afmælis-
veizlunni hans Markúsar Markússonar prófessors, já, það var
satt, þú varst þar ekki. Hugsaðu þér, ég var alveg hissa á því.
Þarna dansaði hún, eins og ung stelpa, blessaður auminginn,
hreint og beint hoppaði um, með heilan hóp af karlmönnnm
i kringum sig. Þvílíkt! — Já, er'ekki von að manni ofhjóði það
— og svo undir eins rjúka út á land, með það sama — það er
ekki furða þótt eitthvað láti sig. — Heyrðu, hvaða læknir var
hjá henni?“
„Ingólfur Andrésson, þessi nýi, hafði verið sóttur. Það hefur
víst verið gert alt, sem hægt var, þar, eins og vant er.“
„Ég skil bara ekkert í þessu,“ sagði frú Didda, „að hún skyldi
deyja. Því eiginlega var hún nú ákaflega hraust, þrátt fyrir
öll þessi íhlaup. Þetta var nú auðsjáanlega oft minna en af var
látið, það þurfti ekki annað en sjá hvað þetta var undir eins
rokið úr henni. Ég man á Laugarvatni í fyrra, — já, þú manst
það líka, mig skal ekki furða! Þarna var simað eftir lækni og
sjúkrabíl, og þegar hann svo kemur, þá er blessuð manneskjan
stálhraust og um kvöldið komin á bát út á vatn. — Já, það
kom sér vel, að hann Stafholt er þolinmóður og efnaður. -
Heyrðu, veiztu hvernig hann ber sig?
„Hún dó í nótt,“ sagði Dúlla. „En ég býst við að hann falH
alveg saman. Honum þótti svo óstjórnlega vænt um hana.“
„Já, ég held það megi nú segja,“ sagði frú Didda. „Það var
alveg ótrúlegt hvað sá maður gat umhorið — eins og — eins
og hún var nú oft erfið og, mér liggur við að segja — nei, það
er bezt að þegja um það núna, þú veizt það eins vel og ég. En
mér er sem ég hefði séð hann Gísla minn í sporum Sigurðar
Stafholt, þegar hún var út um horg og hý með hinum og þess-
um kavalerum. En ég vil nú ekkert segja, fyrst hún er dáin,
auminginn. — En heyrðu góða — hefurðu nokkuð heyrt um,
að alt sé í óstandi hjá Lúllu og Ásgrími?“-------
Þetta er lítil saga um líf og dauða.