Eimreiðin - 01.01.1954, Blaðsíða 87
BARNSHLATUR
eftir Hans Hylen.
[Um norska skáldið og Islandsvininn Hans Hylen og ritstörf hans hefur dr.
Richard Beck ritað fróðlega grein í Eimreiðina 1952, bls. 258—285, og vísast
hér til hennar um höfund þessa kvæðis. — Rilslj.]
Það var á jólum. Fjarri feðrábyggð
ég fór á kyrran stað, með döprum huga,
ég var svo einn, með heimþrá mína og hryggð.
1 fyrsta sinn ég liafði heiman sótt,
og hörð er unglings fyrsta kveðjustundin
og þung og döpur þessi jólanótt.
En er ég þannig aleinn, kvíðinn var,
að eyrum mínum, gegn um lvúmið dapra,
mér skceran hlátur blærinn mjúki bar.
Eitt lítið barn, er sælt á hátið hló!
og heiman frá nú bar mér jólagleði
með Ijós í sál og sœla, milda ró.
Og heimþrá öll, er áður kvaldi mig,
var af mér sópuð, — nú var trú og gleðl
í lífi mínu og Ijós á ævistig.
Og áldrei hverfa úr huga þessi jól,
er hlátur barns mér lyfti úr sálarangri
og döpru myrkri, í gleði guðs og sól.
Þórir Bergsson þýddi.