Eimreiðin - 01.10.1954, Qupperneq 58

290
LlTIÐ BROT ÚR LlFSINS BÓK
eimreiðiN
litla mjög minnisstæður. Honum var sagt, að stúlkan væri brjáluð,
en hann skildi ekki, hvað það þýddi, hélt bara að brjálað fólk væri
einhver sérstakur hlekkur sköpunarverksins og þess vegna ómiss-
andi í tilverunni.
Og þegar honum var sagt að þessi stúlka ætti bágt, þá sá hann
þegar í hendi sér, að það væri óhjákvæmilegt, að sumir ættu bágt-
En nú komu jólin með hugljúfari tilbreytingu. Strax á aðfanga-
dagsmorgun var baðstofan tæmd af tóvinnu-áhöldum og öðru,
sem án varð komizt yfir jólahelgina, og var það allt borið fram
í skemmu. Síðan var baðstofan þvegin hátt og lágt og bærinn allur
vandlega sópaður. Árbítur var framreiddur þegar eftir fótaferða-
tíma og síðan fastað til kvölds. Allan daginn var eldað og bakað,
og í rökkurbyrjun var hitað mikið vatn, svo að allir gætu laugað
sig áður en þeir bjuggust sínum beztu fötum, innst sem yzt-
Skyldi öllu þessu umstangi vera lokið fyrir dagsetur, því að Þa
hófst jólahelgin. Byrjaði hún með guðsþjónustu, eins fljótt og við
varð komið. Fór hún fram með ögn meiri viðhöfn en venjulega>
einkum varðandi sönginn. En eins og venjulega lauk athöfninm
með því að allir lásu „Faðir vor“ í hljóði, signdu sig og þökkuðu
síðan fyrir lesturinn eða buðu hvor öðrum góðar stundir. Eftir
það var borinn inn hátíðamatur, og allir snæddu við sama borð.
í vökulok var svo veitt sætt kaffi, með eins mörgum brauðteg-
undum og föng stóðu til.
Torfi litli gekk í látlausri sæluvímu allan aðfangadaginn,
eftir að hann hafði verið þveginn, fannst honum tíminn aldrei
ætla að líða meðan hitt fólkið var að athafna sig. Hann gat ekki
fellt sig við neina leiki, enda fannst honum óviðeigandi að leika
sér að skeljum og kuðungum á sjálfum jólunum. Loks kom sanrt
að því, að allir höfðu búizt um, og kom þá Sigrún húsfreyja með
nokkur tólgarkerti, sem hún hafði steypt, og gaf hverjum eitt.
en festi síðan fáein á rúmstöpla og hillur til og frá um baðstofuna.
svo að hvergi bar skugga á. Þá fékk Torfi litli spil í jólagjöf, en
ekki var honum leyft að leika sér með þau né annað fyrr en seinna-
Hins vegar var honum frjálst að kveikja á kertinu sínu, ef hann
einungis passaði að láta ekki leka úr því niður á fötin sín. Og
honum var ljúft að varast það, því að í kvöld vildi hann vera
góður við alla — fötin líka. Viku síðar komu svo gamlaárskvöldið
og nýársnóttin með eins konar vasa-útgáfu af jólunum. Tilhögun
var svipuð, en þó öll með veraldlegra yfirbragði. Jafnvel lj°s'
birtan fékk annan blæ, og þá skemmtu menn sér frjálslegar,
spiluðu púkk, tefldu refskák o. s. frv. Þannig liðu hátíðarnar, eins
og ljúfur draumur.