Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1955, Side 64

Eimreiðin - 01.07.1955, Side 64
DólL, óem vert er aÉ hyrmaót eftir GuZmund Friðjónsson. [Grein sú, sem hér birtist, er það síðasta, sem frá höfundi hennar barst til Eimreiðar, en frá honum birti hún um nær hálfrar aldar skeið margt 1 bundnu méli sem óbundnu. Skáldið á Sandi var sískrifandi til hinztu stundar> þrátt fyrir sjóndepru, sem þjáði hann síðustu æviárin. 1 bréfi til min, dag- settu é Sandi 17. janúar 1942, kemst hann svo að orði um þetta: „Það er w1111 dægradvöl að sulla í bleki, þó að ég geti eigi lesið skrift renna blauta lir penna- — Fleiri falla á kné fyrir Elli en Öku-Þór.. . Hér sendi ég þér þó nýja greirl af nálinni —- —.“ Svo var þá komið hinni skýru rithönd Guðmundar, eI hann reit bréf þetta, að ég var í vafa um nokkur atriði greinarinnar, að rétt væru lesin. Dróst því birting hennar, þó að rétt þyki, að hún komi fyrir ‘d' menningssjónir, enda nú tryggt, að í engu sé brjálað efni handritsins, eíIlS og það barst mér í hendur á sínum tima. Tveim árum eftir að greinin var samin, kvaddi Guðmundur Friðjónsso11 þennan heim. Allir, sem kynntust honum persónulega, munu á einu máli uitii að hann hafi, umfram flesta aðra, verið maður, sem vert var «ð kynrUH Orðsnilld hans, meginkynngi og myndagnótt, jafnt í mæltu máli sem rituðu, mun þeim seint úr minni liða, sem voru samferðamenn hans í lífinu. OS að honum látnum munu rit hans varðveita minningu hans um ókomin aT' Ritstj.] Ég átti eitt sinn tal við aldurhnigna konu um ungu skáldnn og lét hún svo um þau mælt, „að þau skildu ekkert eftir í manxu- Þessi kona var alin upp í sveit, búsett í Reykjavík, en furiduin okkar bar saman fyrir þrem árum. Ég tók svari ungu skáldanna með þeim rökum m. a., að rosk$ fólk missti hæfileikann til hrifningar á svipaðan hátt og tungarl missti með aldrinum bragðnæmið, svo að öldurmennsku þ8^1 enginn matur jafngóður sem henni þótti á æskualdri. Ég ciraP á það, máli mínu til stuðnings, að nýlega hefði karl á Hor11' ströndum fullyrt — við Guðmund próf. Thoroddsen, — að svaid fuglaeggin væru nú minni fyrirferðar og bragðverri, en þau voi11 á æskuárum karlsins, og fuglinn smærri!
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.