Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1959, Side 104

Eimreiðin - 01.01.1959, Side 104
88 EIMREIÐIN maður gat sagt Elísabetu frá öllu: „Henni getur maður sagt alla hluti. Hún er alveg ótrúleg. Hún skilur allt! “ En það var samt nauðsynlegt, að hún kæmi honum af stað. Og hún lét í ljós undrun sína yfir því, að venjuleg daðursdrós gæti svo algerlega ráðið niðurlögum manns með svo trausta skapgerð. Hann maldaði í móinn og sagði, að kona sú, er ætti sök á sorg hans, þekkti ekki til daðurs og óskaði þess eins að gera hann hamingjusaman. „Hún er alveg einstæð, Elísabet, algerlega eðlileg kona, alveg eins eðlileg og þú. Já, hún krefst svo lítils, að ég hel talað við hana á næstum hverjum degi í nokkur ár án þess að sjá hana. Venjulega vekur andlit athygli manns í fyrsta skipti, er maður lítur það. Það þrengir sér strax alveg inn í liug manns. En það er svo einkennilegt, að maður hefur ef til vill ekki tekið eftir einhverri mannveru árum sarnan, og svo verður maður þess ef til vill skyndilega var, hversti dýrmæt hún er manni. Já, dýrmæti hennar virðist ef til vill slíkt, að maður varpar öllu öðru frá sér, þannig að það verð- ur manni einskis virði, sem áður veitti lífi manns fyllingu. Hvað er þetta, Beta?“ „O, ekkert. Mér varð bara dálítið kalt.“ „Var hún hin sama allan þann tíma, er ég elskaði hana ekki, er ég leit varla á hana? Var hún þá sú hin sarna og nu kvelur mig?“ „Nú veit ég, hver það er . . .“ „Hefurðu getið þér þess til?“ „Ég vil ekki nefna nafn hennar.“ „Að vísu hefur hún lengi setið um mig, án þess að ég' vissi um það. Það var aðdáun, ástríðukennd aðdáun. En i fyrstu tók ég ekkert sérstakt mark á því. Svo fór mér að finnast hún vera indæl, en í hug mínum bjó samt enn friður. Ég hugsaði jafnvel ekki til þess, að ég ætti að vera varkár, ég', sem er bráðum orðinn fimmtugur! Hún er aðeins 24 ára! Hvernig átti mér að geta dottið það í hug, að hjá okktn' gæti kviknað heitari kennd? En koss sá, koss, laus við inni' leika, er hún gaf mér kvöld nokkurt, splundraði mér sern elding væri. Það var þarna á hinu breiða stræti — Champs' Elysées, á bak við Marigny. Já, sem elding, segi ég þér'
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.