Eimreiðin - 01.05.1968, Qupperneq 60

132
F.IMREWIN
Ég sá eineygða Svíann, þann
halta, fyrst við breakfastborðið
niðrí kjallaranum bjá Mrs.
Ríad í Lexbam Gardens, þar sem
ég bafði þá búið eitthvað nálægt
hálfum mánuði, en bann var ný-
kominn. Ég giskaði á að hann
væri germanskrar ættar vegna
hársins, sem var einhvernveginn
ljóst, ogkristinnar trúar af því að
hann át flesk með egginu en
gaddaði ekki þessístað í sig
nauðaþurrlegan ost einsog Mú-
hameðingarnir, sem að jafnaði
voru í meirihluta þarna í kjall-
aranum, gerðu af því að kannski
hafa svín í Miðjarðarhafsbotn-
um verið ormaveik fyrir þrjú
þúsund árum. Mrs. Ríad hafði
verið gift Egypta sem nú var
dauður. Hún hélt enn nokkurri
tryggð við þjóð eiginmannsins
og voru menn af þessari þjóð því
jafnan í meirhluta meðal leigu-
manna þeirra og kostgangara,
sem liöfðust við í þessum viktorí-
anska hjalli hennar á fimm hæð-
um.
Burtséð frá téðum mannfræði-
legum og trúarbragðalegum sér-
kennum var ekki auðvelt að átta
sig á því úr hvaða heimshorni
hann var kominn, hörundið
dökkt og barkað, alltaðþví gróm-
tekið líktog á Indverja af ein-
hverju lægra kastinu, liðamótin
heldur gild, horaður, skorpinn.
Einsog þurrkaður yfir eldi. Þeg-
ar hann stóð upp sást að hann
SKUGGA-
SVEINAR
stakk við, og hann gaut urn öxl
sérstaklega meiningarfullu horn.
auga um leið og hann gekk út,
tngu líkara en hann brygði and-
litinu aftur fyrir hnakkann.
Skrýtinn fugl, segir maður, en
það kemur útá lítið; það er yfir-
fullt af skrýtnum fuglum í Earls
Court.
LTm kvöldið sá ég hann aftur
á pöbbnum rétt neðan við horn-
ið, talið frá Kensington High
Street; ég leit þar oft við á feið
niður í borg eða raunar einnig
þótt ég ætlaði ekkert. Þetta var
einn af óvirðulegri pöbbum
hverfisins því gestir hans saman-
stóðu yfirleitt af fólki allra
mögulegra mannfélagshópa.
Englendingar hafa sína eigin
þegjandi og hljóðalausu aðferð
við að draga fólk í dilka (þetta
var áður en blaðran sprakk hjá
Powell); það er engu líkara en
þeir hafi í þessu skyni mótað
með sér einskonar tabú, sem