Tímarit lögfræðinga - 01.01.1966, Side 32

þingis hvor hefði í rauninni veitingarvaldið. Veitti ýmsum
hetur, einkum meðan konungur sat i Noregi, en eítir að
hann fjarlægðist, fór Alþingi smám saman að ná hinu
raunverulega valdi á lögmannskjöri, þótt það hafi ætið
talið, að formlegs samþykkis konungs ætti að leita. Þetta
var mjög eðlilegt. Lögmaðurinn var alinnlendur embættis-
maður. Hérlendir oddvitar i landsmálum voru miklu kunn-
ugri því en konungur eða þeir umboðsmenn hans, sem
hér sátu, hverjir voru hæfastir í lögmannsembættin. Þetta
hafa konungur og aðstoðarmenn hans í ríkisstjórn smám
saman viðurkennt, og þannig hefur skapazt föst venja um
lögmannskosningu, sem hélzt þangað til konungsvaldið
hafði náð yfirtökunum algerlega hér á landi. Vald Alþingis
var þá endanlega brotið á bak aftur og það mátti ekki
velja lögmenn.
Einar Bjarnason.
30
Tímarit lögfræðinga