Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1962, Page 35
25
óþroska, til að veðra agnúa tilverunnar. Þannig er þetta verk
hugsað.
Mætti stytta Ásmundar Sveinssonar verða ungum stúdent-
um við háskólann sífelld áminning um þá bjargföstu trú ís-
lenzku þjóðarinnar, að með Bókinni, og þá ekki aðeins Salt-
aranum, verði hið illa sigrað.
Höröur Sigurgestsson:
Mér hefir hlotnazt sá heiður fyrir hönd háskólastúdenta að
færa Háskóla Islands hugheilar hamingjuóskir á þessari virðu-
legu hátíð, sem efnt er til á hálfrar aldar afmæli hans.
Fimmtíu ár eru ekki langur tími í þróunarsögu háskóla né
þjóðar. Þessi tími hefir þó verið dýrmætur fyrir hina íslenzku
þjóð, og á þessum tíma hefir þessi æðsta menntastofnun okk-
ar haft þýðingarmiklu hlutverki að gegna.
Er við stúdentar höfum fengið rétt til, göngum við á vit
hinnar mildu móður og teygum af brunni hennar þekkingu og
sannleika. 1 skjóli hennar gefst okkur tækifæri til að nema
þau fræði, er við viljum helga lífsstarf okkar.
En tíminn er skammur. Framtíðin kallar menn til nýrra
dáða. Hvarvetna blasa við ný tækifæri og möguleikar. Verk-
efni leysast, önnur og viðameiri taka við. Á tímum sívaxandi
tækni og örrar framþróunar vísinda þarf að leggja mikla alúð
við hina mæru lind þekkingar og vizku. Aukin menntun og
vísindaleg fræðsla er okkur lífsnauðsyn.
Við stúdentar viljum sýna Háskóla íslands virðingu okkar á
þessum tímamótum og höfum sem tákn þeirrar virðingar látið
gera vandaðan fundarhamar, til afnota á fundum háskólaráðs.
Fylgir honum sérstök þökk fyrir náið og gott samstarf háskóla-
kennara og stúdenta, sem við teljum að einkenni skóla okkar.
Við stúdentar flytjum Háskóla íslands okkar hjartanlegustu
árnaðaróskir á þessum tímamótum.
Við óskum þess, að saga skóla okkar verði áfram saga mik-
ils vaxtar og viðgangs.
Megi hann styrkur standa um framtíð alla.
4