Búnaðarrit - 01.01.1904, Page 232
228
íélagsmanna er 5 °/o af virðingarverði nautgiipaeignar hvers
uin sig, Sá sem tapar kú, fær nytjarnar af henni og 2/s
af virðingarverði hennar, sé hún á aldrinum milli 2 vetra og
12. Fyrir nautpening, undir eða yfir þessum aldurstakmörk-
um, borgar félagið að eins 1/.i. Drepist nautgripur á þann
hátt að skrokkurinn verði ekki að notum, boi gar félagið
3/4 af virðingarverði hans, drepist hann fyrir handvömm
er ekkert borgað. Sá sem missir kú og fær hana borgaða
er skyldur að fá sér aðra í skarðið. Greiðist iðgjöld ekki
á réttum tíma borgast engar skaðabætur.
Aðal ókostur við eyjarnar er vatnsleysið; enginn
lækur, tvær litlar tjarnir og einn brunnur. Til að bæta
úr þessum skorti hagar forsjónin veðurfari svo, að það
er talsvert rigningasamt, og eyjabúar nota regnvatnið
handa heimilunum; leiða það af húsþökunum eftir renn-
um, í steinlímdar, lokaðar gryfjur.
Yfirleitt má segja, að snyrtimannlega sé umgengið
í eyjunum, vellíðan mun vera í góðu lagi, enda er þar
„mörg matarholan Hús eru öll járnvarin, flest úr timbri.
íshús er þar vænt og auk þess eru þar margir smáir ís-
klefar, grafnir í jörð.
Aðalatvinnuvegur eyjabúa er sjávarútvegur og fugla-
tekja. Landbúnaðurinn er til styrktar. í aflaleysisárum
hefir hann þó verið aðalhjálpin, og sýnir það, hve mikii þörf
er á því, að leggja meiri stund á hann en gert hefir verið;
auk þess gerir hann lííið tilbreytingasamara, ánægjulegra
og betra.