Alþýðumaðurinn - 01.01.1941, Blaðsíða 3

ALÞYÐUMAÐURINN
3
Akkorðstaxtinn er miðaöur við að verkið sé að mestu leyti unnið á
virkum dögum.
Allir þeir, sem akkorð vinna, skulu vera þátttaker.dur í akkorðinu.
Verði tekin akkorð við verk, sem taxtinn nær ekki yfir, er félags-
mönnum skylt að fá samþykki félagsstjórnar og kauptaxtanefndar áður en
samningar um akkorðin eru fullgerðir,
V eröi akkorð unnin utan Akureyrar, ber akkorðstökum fríar ferðir
þangaö, sem vinnan fer fram og heim aftur.
Félagið áskilur að öll vinna á Akureyrarhöfn, við afgreiðslu fraktskipa
- önnur en talning og skriftir — sé unnin af mönnum úr landi.
Lágmarkskauptaxti kvenna í algengri vinnu, fiskvinnu
og síldarvinnu.
Almenn dagvinna og fiskvinna..............kr. 1,28 á klst.
Uppskipun og móttaka á blautfiski . . . . — 1,42 - —
Eftirvinna.................................— 1,78 - —
Helgidagavinna.............................— 2,49 - _
Fiskþvottur skal unninn í akkorði og greiðist með kr. 1,56 fyrir hver
100 kg. af himnuteknum fiski og kr. 1,28 fyrir 100 kg. af óhimnutekn-
um fiski,
Almenn vinna kvenna við síldarvinnu . . . kr. 1,56 á klst.
Eftirvinna við sama...........................— 2,13 - —
Helgidagavinna............................... — 2,70 - —
Hreingerning á íshvisum og skipum, pönnun og önnur íshúsvinna
kvenna greiðist eins og síldarvinna.
Fyrir aö kverka og salta hverja tn. síldar kr. 1,56
Fyrir að — — krydda — — — — 1,85
Fyrir að — — sykursalta — — — — 1,70
Fyrir að — — magadraga — — — — 2,70
Fyrir að slóg- og tálkndraga — .— — — 3,12
Fyrir að hausskera og slógdraga — — — — 3,12
Fyrir aö — — krydda — — — — 2,47
Fyrir að — — slægja — — — — 3,91
Fyrir að runnsalta — — — — 1,07
Fyrir flokkun á slld greiðast kr. 0,57 viðbót við hverja tunnu síldar.
Óþekktar verkunaraðíeröir greiöast með hliösjón af þeirri aðferð,
sem líkust er.
Vinnudagur kvenna er hinn sami og fyrir karlmenn, og tími til mat-
ar og kaffi hinn sami, Helgidagavinna telst einnig eftir sömu reglum og
belgidagavinna karlmanna.
Við lok hvers vinnudags skulu verkstjóxar afhenda verkafólki vinnu-
nótur, er sjlni tímaijölda og kaup þess, þó má við stöðuga vinnu - og
að fengnu samþykki hlutaðeigandi verkafólks — tilfæra vikuvinnu á
einni nótu.
Vinnukaupið skal goldið í vikulokin á vinnustöðvunum og í vinnutím-
anum, nema verkafólkiö kjósi annað frekar,
Framhald af 2. síðu.
til að auka dýrtíðina í landinu með
kaupkröfum, sem gera vöru verka-
mannsins — vinnuna — svo dýra,
að sala hennar minnki, og atvinnu-
leysið vaxi. Kommúnistar eru ekki
svo miklir fávitar að þeir sjái ekki
að hverju uppástungur þeirra um
kaupkröfur miða. En ábyrgðarleysi
þeirra og lítilsvirðing fyrir heill og
heiðri veikalýðsins, ásamt blindri
æfinlýraþrá og von um upplausn í
þjóðfélaginu, reka þá út á þessa
braut. Nýafstaðið kjötverðlagsæf-
intýri bændanna getur ekki einu
sinni opnað á þeim augun. Það
má líka fullyrða, sem betur fer, að
kröfur kommúnista eiga litlum byr
að fagna meðal verklýðsfélaganna.
Verkamenn sjá sviksemina, sem á
bak vlð liggur, og því leggja þeir
ekki eyru við boðskap þeirra. Upp
af þessum kröfum mun því ekki
annað spretta en stórar fyrirsagnir
í kommúnistablöðunum, með nokkr-
um hræsnisvaðli undir.
Hin sfefnan, sú sem allsherjar-
samtök verkalýðsins standa að
baki, er sú, að krefjast vaxandi
kaups með vaxandi dýrtíð, en með
fullri sanngirni, svo vara verka-
mannsins sé seljanleg á hvaða
tíma sem er. í þessu felst ekki
einungis trygging fyrir verkalýðinn
sjálfan, heldur og þjóðina alla, þar
sem tryggð er ólömuö frámleiðslu-
starfsemi, en með því er atvinnu-
leysinu vísað á bug. í öðru lagi
er aðstaða verkalýðsins til kröfu
á hendur annara stétta í landinu
um hófsemi í kröfum, mikiu betri,
er hann gengur á undan með
góðu eftirdæmi, að því ógleymdu,
að með þessi spil á hendinni get-
ur verkalýðurinn krafist þess ir.eð
fullum krafti af forráðamönnum
þjóðarinnar, að þeir geri skyldu
sína um að halda -dýrtíðinni
niðri.
Akureyri, 30. Desember 1940.
Erlingur Friðjónsson, Árni forgrírasson, Haraldur forvaldsson,
formaður. ritari. gjaldkcri.
Helga Jönsdóttir og Jóhannes Jóhannesson
raeðstjórnendur.
Verkalýðurinn hefir komið auga
á að þessi leið er farsælli og lík-
legri til framdráttar hinum vinnandi
lýð, en svikamilla kommúnista. —
Þess vegna ganga nú flestöll verk-
lýðsfélög í landinu til samninga
við atvinnurekendur á þeim grund-