Víðir - 11.06.1949, Blaðsíða 2

V 1 Ð I R
'7
i| JPiZir
; kcmur út vikulcga J;
Riutjóri: I;
;i EINAR SIGURÐSSON
Auglýíingastjóri: !;
i; ÁGÚST MATTHÍASSON ji
i Prenumiðjan Eyrún h.f. |J
Sjómannssiaríið
Allir keppast vi'ð að bera
lof á sjómannsstarfið, ekki sízt
við hátíðleg tækifæri. Það er
því að bera í bakkafullan læk-
inn að bæta þar við.
En hvert er hlutskipti sjó-
mannsins?
Á botnvörpungunum vinna
þeir af kappi 2/s hluta úr sól-
arhringnum, undir beru lofti,
auðvitað úti í rúmsjó, næstum
í hvaða veðri, sem er, og á
öllum tímum árs.
Vildu margir, sem hafa nota-
lega vinnu í landi, skipta?
Á vélbátunum er rói'ð uþp
úr miðnættinu, ekki allt-af í
rjómalogni, komið að eftir 12—
16 tíma, og þá er éftir að losa
bátinn, sem er oft erfitt verk.
Það eru færri, sem vilja
standa í spörum sjómannsins á
vetrarvertíð.
Á stríðsárdnum sigldu þeir.
í svartnættinu moruðu í hálfu
kafi í sjónum segulmögnuð
tundurdufl, kafbátarnir klufu
undirdjúpin, hver taug var
spennt.
Hver sækist eftir að leika
það eftir?
Þetta er nú.
Áður unnu þeir á togurun-
um, meðan þeir gátu staðið,
sóttu mikið á stýrishússlausum
átta og tíu lesta vélbátum með
litlum ógangtryggum vélum,
réru matarlausir opnum ára-
skipum frá brimasömum sönd-
um og öðrum hafnleysum á
hörðustu árstíðinni, í frosthörk
um oft og tvísýnu.
Hver vildi standa í þessum spor
um feðra okkar fyrir hálfri öld?
Dökku hliðarnar myndi ein-
hver segja. Jú, satt er það, í
sjómannsstarfinu skiptast meira
á skin og skuggar en í ö'ðru
starfi. Hér er bjartari hliðin:
„Heyrið morgunsöng á sænum,
sjáið bruna 11 ey
undan hægum byrjarblænum
burt frá strönd og ey.
Sólin skreytir skiparaðir,
skín hver þanin voð,
söngljóð kveða sjómenn glaðir
snjallt á hverri gnoð“.
Rabb
Skcmrntijerðalög. Nú nálg-
ast sá tími, er fólk leggur dag-
legu störiin á hilluna og bregð-
ur sér í sumarlrí. Á æði mis-
nrunandi staði er nú ferðinni
heitið og flestir fara eitthvað.
Hér á landi eru margir gufl-
fallegir staðir til þess að dvelja
á og skoða, en þau vandkvæði
eru á, að fæst gistihús geta full-
nægt eftirspurninni. Þá verður
þrautaiendingin að búa í
tjöidum, en það hentar helzt
ekki nema unglingum og að-
eins í góðri tíð. Fólk, sem far-
ið er að eldast, á ekki gott með
að liggja í tjöldum. Því fylgir
líka arnstur og áhyggjur fyrir
húsmóðurina, sem verður þá
tíðast að matbúa, og er það þá
lítið betra en allt bjástrið
heima. Það vantar, því tiliinn-
anlega á hinum fegurstu stöð-
um, þar sem laugar eru, dval-
arheimili með sameiginlegu
mötuneyti, jrar sem þeir, er úr
litlu hafa að spila, geta hvílt
sig og safna'ð nýrri orku til
vetrarins, án þess að það verði
tilíinnanlega dýrt. Það hefur
margt verið gert óþarfara hér
á landi heldur en þó einhver
skildingur væri látinn af hendi
rakna, segjum t. d. af milljóna-
tugunum, sem ríkið græðir á
áfenginu og tóbakinu eða af
skemmtanaskattinum, til þess
að reisa fyrir slíka dvalarstaði.
En nú þegar helsið hefur
veri'ð leyst af mönnum með af-
námi bannsins á utanferðum,
langar margan, sem vonlegt er,
til að skreppa út fyrir pollinn.
Hekluferðirnar til Skotlands
hljóta að vera skemmtilegar,
því að Glasgow er snotur borg
og umhverfi hennar alveg sér-
staklega fallegt. Um það er hægt
að ferðast ódýrt í stórum al-
menningsvögnum. Gegnum
borgina rennur áin Clyde. Of-
an til við ósa hennar eru
stærstu skipasmíðastöðvar í
Bretlandi þar sem „Drottning
Elísabet“, stærsta skip Breta,
var byggð, og mörg önnur
stærstu skip Breta. Alltaf eru
mörg stórskip þar á stokkun-
um. Upp með ánni er ljómandi
fallegt, og hægt er að fara þá
leið með almenningsbátum,
einnig fyrir lítið gjald. Ferðin
með Heklu er ódýr, 1000 kr-
fram og til baka. Sennilega
komast færri með þessum ferð-
nm en vilja, þó að margir kjósi
nú helzt orðið að ferðast í
loftinu.
Svo eru það togararnir okk-
ar. Með því að taka sér far
með þeim, sem er undir vel-
vilja skipstjóranna og útgerð-
arinnar komið, er hægt áð sjá
sig um í þeim borgum, sem
Jreir sigla til, og næsta um-
liverfi Jaeirra, á meðan skipið
stendur við, en æskilegast er að
geta verið úti yfir eina veiði-
ferð. Þetta eru allra ódýrustu
ferðirnar, jafnvel livert sem
larið væri, því að þær kosta
áðeins fæðið, 25 krónur á dag.
- Þeir, sem helzt aldrei fara
neitt og hafa Jjví mesta þörf-
ina íyrir að sjá sig uin, ættu
nú að láta verða af því að
lara eitthvað. Ferðafélagið
greiðir einnig fyrir þeim, sem
Jrað vilja, með styttri og lengri
ferðir.
Umgengnin í Samkornuhús-
inu. Fáir staðir á landinu hafa
upp á betra samkomuhús að
bjóða en Vestmannaeyjar. Það
var líka talið svo, að umgengn-
ishættir á skemmtunum helðu
mjög batnað, þegar þetta nýja
hús var tekið í notkun. Þó er
Jiað þannig, að æði mun ábóta-
vant í þessum efnum, einkum
að Jrví er snertir meðferð á því,_
sem veitingar eru bornar fram
í, og virðist þetta gert af.
hreinni skemmdarstarfsemi.
Bollarnir eru brotnir og stút- -
arnir al tekötlunum, teskeið-
arnar eru brotnar eða lagðar -
saman og troðið ofan í tepott-
ana eða kaffikönnurnar. Sígar-
ettustubbum er troðið í sykur-
inn, sern er eftir. Þetta er ekk-
ert annað en argasti ómenn-
ingarháttur, sem setur bletti á
skemmtanalífið.
Til sölu
Kópa (síð, sem ný)
Föt
Smoking |
Stmumur h.ff.
Egg
nýkomin
ÍSHÚSIÐ
SÁMSÖN6UR
Framhald af 1. síCu.
gætir mest í þríhljómi, er bass-
inn syngur þríund hljómsins.
Á söngskrá voru tólf lög eft-
ir íslenzka og erlenda höfunda.
Meðal laga, sem vöktu sér-
staka athygli áheyrenda má
nefna: Hin dimma, grimma
hamrahöll, eftir Brynjúlf Sig-
lússon, Suðurnesjamenn, eftir
Sigurð Ágústsson, Rímnakvi'ðu
Jóns Leifs og Þjóðiag frá Vest-
mannaeyjum.
Einsöngvarar kórsins voru
Sveinbjörn Guðlaugssou og
Jón Eiríksson.
Vakti rödd Jóns athygli
vegna rnýktar og blæfegurðar
og túlkun lians söngvís og
smekkleg, en verkefni Svein-
bjarnar lá ekki vel fyrr rödd
hans, sem frekar er „tenór-
baritön“ en lýriskur tenór.
Þagnir á öðrum stöðum en
tónskáldið hefur sjálft skrifað
eyðileggja svip laglínunnar og
samband kórs og einsöngvara
rofnar.
Sísi Gísladóttir annaðist und-
irleik af smékkvísi, en meira
skaps héfði rnátt gæta í leik
hennar.
Áheyrendur fögnuðu kór og
enisöngvurum ákaflega, og
varð kórinn að endurtaka
mörg lögin og syngja aukalag.
Rétt er að hafa í liuga, að
leiksvið Samkomuhússins er
mjög illa lagað til tónlistar-
flutnings, Jrví að hljómfylling
er Jrar cngin.
Staðsetning hljóðfærisins var
mjög slæm og dró úr þrótti
bassanna.
Það er spá mín, að nýtt tíma-
bil sé að hefjast í sögu kórsins
og hann eigi eftir að vinna
marga sigra undir bandleiðslu
söngstjórans, Pálmars Þ. Eyj-
óllssonar.
O. K.
Tapasl
hefir rauðbrúnt kápubelti.
Vinsamlegast skilist að Breka-
stíg 5.
Unglingsslúlku
vantar mig í sumar fyrri hluta dans. — Kaup eftir samkomulagi.
Sigríður Magnúsdótf-ir
Höfn
\
/