Heimir : söngmálablað - 01.06.1939, Blaðsíða 34

F R É T TI R.
Annan ársfjórðunginn voru
eingöngu góðir hljómleikar
haldnir í Reykjavík. Þeir voru
að vísu ekki margir, en þáð er
líka qualitas, sed non quantitas
— gæðin en ekki gnóttin — sem
máli skiptir. Karlakórinn Fóst-
bræður söng nokkrum sinnum
í apríl við góða aðsókn og á-
gætar viðtökur. Söngskráin var
að mestu leyti með nýjum lög-
um, þar á meðal „Island, far-
sælda frón“, eftir Sigfús Ein-
arsson, sem er mikið kórverk
á islenzkan mælikvarða. Tvö
lög eftir Emil Thoroddsen voru
kærkomin nýjung, annað „Búð-
arvísa“ úr „Pilti og stúlku“ eft-
ir afa hans, sem Gunnar Möller
lögfr. annaðist undirleikinn í
með smekkvísi og prýði, en hitt
er „Blástjarnan“, sem er ís-
lenzkt þjóðlag. Hefir Emil ort
lagið upp. Það er perla og er
birt á öðrum stað hér í blað-
inu. Daníel Þorkelsson söng
einsöng í einu lagi. Hann hefir
mjúka og liðuga tenorrödd, sem
hann kann vel með að fara.
Það verður ineð sanni sagt, að
þeir Fóstbræður, undir stjórn
Jóns Halldórssonar, beri siings-
ins merki hátt. Kórinn liefir á-
vallt verið í fararbroddi, enda
gerir söngstjórinn strangar
kröfur, og er vandlátur í vali
verkefna. Að raddgæðum mun
kórinn ekki eiga sinn líka hér
á landi, og er ekki fjarri sanni
að líkja honum við vandað og
blæfagurl hljóðfæri, sem söng-
stjórinn leikur á af meðfæddri
smekkvísi og listrænum tilþrif-
um. — Stefán Guðmundsson
óperusöngvari söng nokkrum
siifhum i júnímánuði við mikla
aðsókn. Eins og kunnugt er,
þá hefir hann unnið mikinn sig-
ur í Kaupmannahöfn í aðal-
tenórhlutverkinu í „Boheme“
eftir Puccini, samanber blaða-
ummælin: „af honum getur
ópera okkar verið stolt“ (So-
cial-Demokraten). Hér í ætt-
landi sinu hefir hann unnið
fullnaðarsigur fyrir löngu. Það
er engin þörf á því, að vera
margorður um hina undurfögru
tenórrödd lians og snjalla söng,
því um þetta hefir verið ritað
áður. Röddin hefir ljóma og
fyllingu og yfir söng hans er
ósvikinn ítalsknr blær. Hann
söng bæði erlend og innlend
smálög og óperuaríur, sem tók-
ust langsamlega bezt. Það var
liiti og fegurð yfir þeim. Það
var óblandin ánægja, að hlusta
á undirleik Arna Kristjánsson-
ar píanóleikara. Tónlistarfélag-
ið hélt hljómleika. Kennarar
Tónlistarsjjólans, þeir Árrii
Kristjánsson, Stepanek og Edel-
stein spiluðu tríó eftir Beetho-
ven og Dvorak. Var samleikur
þeirra vandaður. Árni spilaði
sónatínu eftir Ravel af sinni al-
kunnu snilld, Á síðari hljóm-