Búnaðarrit - 01.01.1917, Qupperneq 46

40
BTJNAÐARRIT
hreiðrið, breiðir hún vandlega ofan yfir eggin, og má
næstum ganga að því vísu, finni maður opið hreiður, að»
þá hefir hún verið stygð af eða yfirgefið það algerlega.
Það er áreiðanlegt, að sami íuglinn verpur jafnan í sama
hreiðrinu, og komi það fyrir, að ung æðarkolla hafi náð
hreiðrinu á undan og orpið í það, verður ófriður úr, er
gamla konan kemur, sem endar annaðhvort með því,
að sú unga verður að rýma, eða þær verpa báðar í hreiðrið.
Framan af álegutímanum snýr æðarkollan eggjunum
iðulega í hreiðrinu og færir þau tiJ, þau sem í miðið eru
út að hreiðurbörmunum, en hin ytri í mitt hreiðrið;.
gerir fuglinn þetta sjálfsagt til þess, að öll eggin fái jafnan
hita; hlýtur það því að ríða á miklu fyrir eggin, að þau
séu jafnan í þeim stellingum, sem móðirin leggur þau ú
Eftir 28—30 daga hefir æðarkollan vanalega lokið út-
unguninni. Frá því fyrsti unginn kemur úr eggi og til
hins síðasta líður vanalega ekki meira en einn sólar-
hringur. Ekki þarf að reka fuglinn af hreiðrinu, til þess
að vita hvort ungi er kominn í það; þekkist það á sér-
stöku kvaki móðurinnar, er komið er að hreiðrinu (unga-
hljóð). Þegar ungarnir koma úr egginu, eru þeir blautir
og vanmegna, en hressast mjög fljótt, fái móðirin að
vera í næði með þá. Þegar ungarnir eru allir orðnir vel
þurrir og hressir, leggur æðarkollan á stað með þá til
sjávar. Gengur það ferðalag oft all-skrykkjótt í stórum
varplöndum, þar sem langt er til sjávar og vegur ósléttur;
ríður því mjög á því, að fuglinn mæti engri stygð á þessu
ferðaiagi. Sé móðirin sjálfráð, velur hún vanalega beztu
leiðina og fer oft til þess í langa króka með barnahóp-
inn sinn; verður hún oft að fara til baka til að sækja
þá ungana, sem vanfærastir eru, og stundum ber það til,
að hún týnir ungum á þessu ferðalagi, en furðu lítið er
það, mæti hún engri stygð.
Þegar fuglinn fær að halda öllum eða flestöllum egg-
junum, sem hann verpur fyrst, gengur því um mánaðar-
tími fyrir hvern einstakan fugl til varpsins, en alveg ó-