Okrarasvipan - 31.03.1933, Blaðsíða 3

OKRARASVIPAN
hugsa. — Metúsalem svaraði og hóf sömu for-
tölur og gyllingar sem áður, — bauð mjer
atvinnu fyrir elzta son minn á skipi, og hinum
yngri í fiskvinnu, og hafði auk þess í frammi
ým8 faguryrði og fláttmæli, og óskaði þess, að
jeg kæmi þá strax til fundar við sig. — Jeg
varð þegar við tilmælum hans, og fór á fund
hans, ásamt Lúðvik Ásgrimssyni, og sat þar
f y r i r, hjá Metúsalem, Pjetur Jakobsson fyr-
nefndur (frá Skollatúngu). Höfðu þeir þá til
taks eitthvert skjal, sem jeg ekki man til að
lesið væri upp fyrir mjer, en sem Metúsalem
sagði að mjer væri óhætt að skrifa undir, og
viðhafði enn á ný sömu gyllingarnar um gæði
hússins, atvinnuloforðin til handa sonura raín-
um o. s. frv., enda skyldi hann, ef jeg yrði
óánægð með kaupin, annaðhvort selja húsið
fyrir mig, eða skifta þvi fyrir minna hús, —
flónskaðist jeg þá til að skrifa undir þetta
ólesna skjal, er svifti mig aleigu minni. —
Rjett eftir þetta fór jeg til ísafjarðar, en kom
hingað aftur í Maímánuði, þvi 18. þess mán-
aðar átti að fullnægja kaupunum. Kom jeg
þá heim til Lúðvíks Asgrimssonar, og skýrði
hann mjer frá þvi, að Metúsalem hefði talað
við sig, og Bagt sjer, að hann (Lúðvík) »þyrfti
ækki að koma með mjer til sín. Hann ætlaði
ekki að fara illa með mig, heldur þvert á
móti að lækka kaupverðið um fullar 6 þúsund
krónur, og hafa það ekki hærra en tæpar 27
þúsund krónur. — Þetta sagði Lúðvík, að
Metúsalem væri búinn að segja sjer. — Jeg
spurði Lúðvík, hvort hann ætlaði ekki að
ganga með mjer til Metúsalems. Lúðvík svar-
aði, að Metúsalem hefði sagt, að þess þyrfti
«kki — það væri hægt að fá einhvern til að
votta afsalið!! — Fór jeg svo til Metúsalems
-og með mjer Finnbogi bróðir minn, er hjer
var í bænum. — Hringdi jeg dyrabjöllunni
hjá Metúsalem, og kom hann sjálfur til dyra,
og spurði strax, hvort nokkur væri með mjer,
•og játti jeg því, sagði, að bróðir minn, er stóð
þar skamt frá, væri með mjer. — Metúsalem
bauð mjer inn sem fljótast, og sagði, að eng-
inn þyrfti með mjer að vera. — Fór jeg svo
inn og sat þar enn fyrir Pjetur Jakobsson. Jeg
horgaði Metúsalem sex þúsund og fimm hundruð
krónur, en afsalið fjekk jeg ekki fyr en löngu
síðar, og þá^ frá lögmanni eftir þinglestur.
Þannig er viðskiftasaga okkar Metúsalems
rjett sögð, og mega lesendur »Svindlara-
svipunnarc sjá, að allmikið ber á milli hennar
og frásagna þeirra fóstbræðranna Pjeturs Ja-
kobssonar og Metúsalems.
Þess þarf tæplega að geta, að öll loforð
Metúsalems urðu að svikum. Hann hvorki
reyndi að selja húsið fyrir mig, nje útvega
mjer minna hús. — Enga atvinnu hefur hann
útvegað sonum minum til þessa dags, og hefði
jeg reyndar engu slíku átt að trúa, nje glepj-
ast af — eftir aðvaranir hr. Magnúsar Sæ-
mundssonar og annara. — Annars sýna aðfarir
Metúsalems — með tilstyrk Pjeturs — greini-
lega óskammfeilni þeirra og lævísi við það að
fjefletta mig. — Metúsalera telur mjer trú um,
að húsið eigi einungis að kosta 26,776 krónur
56 aura, eða tæp 27,000 krónur, svo sem áður
er sagt. Þetta sannar afsalið greinflega, og
hitt ekki síður, að þeir ljetu mig
skrifa undir kaupsamninginn ó-
lesinn. Jeg hefði aldrei keypt húsið, ef
mjer hefði dottið í hug, að það ætti að kosta
meira en tæp 27000 krónur. — Mun og eng-
inn maður, er þekkir þá Metúsalem og Pjetur.
trúa því, að þeir hafi beitt fölsun til þess eins,
að firra mig nokkurra króna gjaldi. — En
játning Metúsalems um fölsun gegn rikis-
sjóði hefur sett á hann fölsunarstimpil-
*n n • fölsun Metúsalems gegn mjer
skyldi koma honum í koll, ef jeg væri þess
umkomin fjárhagslega, að reka rjettar mins
á honum, og fá hann dæmdan til þess að
borga mjer þær 6500 krónur, er hann fjefletti
mig um, auk fullra skaðabóta, og ekki litilla,
fyrir alt það tjón, beint og óbeint, er jeg hefi
haft af viðskiftunum við hann, og yrðí þá
Pjetur Jakobsson mjer þægilegt vitni —
nema hann vildi þá, frekar en orðið er,
vinna Bjer fyrir heitara eldi og í stærri ofni
heldur en þeim, sem hann hefur gefið hræi
sínu fyrirheit fyrir, þegar slitur lífdögum
hans, og mætti þá verða svo, að þeir Metú-
salem og hann ætti þar rúm saman, þó þeim
verði að líkindum óhægra um vik en hjer