Hlín - 01.01.1959, Page 99

Hlín
97
þeim ástæðum ekki norður að vertíð lokinni, en fengu sjer
vinnu við uppsetningu Utvarpsstöðvarinnar á Vatnsendahæð.
Jón frændi minn hafði oft áður verið mjer hjálplegur, bæði
við uppsetningu á sýningum, kirkjuskreytingar o. fl. — Hann
var prýðilega hagur maður, úrræðagóður, ósjerhlífinn og sam-
vinnuþýður, og drengurinn, Árni, átti líka þessa kosti. — Við
vorum öll vön að vinna saman, og að þessu sinni reyndust þeir
mjer, sem jafnan, hinir bestu liðsmenn. — Þeir voru fyrir í
Reykjavík, þegar jeg kom þangað á mánudagsnótt, næsta fyrir
hátíðina, sem átti að byrja á fimtudag.
Margt þurfti að útrjetta í Reykjavík: Koma munum Skag-
firðinga á Landssýninguna, sem opnuð var um þetta leyti, og
síðan að ná út af pósthúsi og skipaafgreiðslum farangri skag-
firskra þátttakenda á Alþingishátíðinni, sem þeir höfðu sent á
undan sjer með skipum til Reykjavíkur. — Landsnefndin hafði
að vísu skuldbundið sig til að sjá um flutning landsmanna aust-
ur, en þar sem um svo mikið var að ræða, gæti eitthvað lent í
misdrætti og skolum, þótti okkur vissara að sjá um það að öllu
leyti sjálf. — Margt þurfti líka að kaupa til tjaldbúnaðarins, t.
d. við í borð og bekki, svo og flögg o. fl. til skreytingar. — Þá
þurftum við einnig að fá olíuvjelar til að hita kaffi, vatnsfötur,
bollapör o. fl. — Ekkert okkar þriggja hafði sjeð tjaldbúðina,
eða vissi um útlit hennar, jeg keypti því í blindni það sem jeg
tók til skreytingar henni: T. d. 40 svokölluð bílaflögg og 3
stærri, ca. 1 m. á lengd, sömuleiðis nokkur borðflögg,
Það var ekki auðhlaypið að því að fá afgreiðslu í búðum
þennan mánudag, og þá ekki heldur hitt að ná í farartæki að
flytja varninginn og okkur austur, en fyrir ötula framgöngu
aðstoðarmanna minna, svo og holl ráð hjeraðsnefndar-for-
manns, Sigurðar sýslumanns, sem kominn var til Reykjavíkur
á undan okkur, tókst þetta alt, og síðdegis á mánudaginn lögð-
um við af stað austur í vörubíl.
Þegar austur kom, hittum við svo á, að fara átti að reisa
tjaldbúð Skagfirðinga, var það síðasta tjaldbúðin.*)
Þegar tjaldið okkar kom upp úr pokanum, var það gamalt og
grút-óhreint. — Jeg neitaði fyrir hönd Skagfirðinga að taka á
móti þessu tjaldi á þeim forsendum, að við hefðum þegar fyrir
nokkru tilkynt Landsnefndinni, að við keyptuin tjaldið, og yrði
*) Tjöldin höfðu öll verið fengin að láni frá Englandi, voru
sum ný, en önnur gömul, öll voru þau í segldúkspokum, og
var jafnan ákveðið, áður en pokinn var opnaður, hvaða sýsla
skyldi hafa það tjald.
7