Melkorka - 01.04.1950, Blaðsíða 24

anna þarfnast einskis frekar en friðar, til að
geta haldið áfram uppbyggingu lands síns.
Við sjáum því hvaðan hin raunverulega
stríðshætta stafar. En eins og ég sagði áðan;
auðmennirnir eru ekki nema örfá prósent
þjóðanna og alþýða Bandaríkjanna vill
vissulega ekki stríð fremur en alþýða ann-
arra landa; og ég held, að við getum von-
góðir tekið undir þessi orð eins mikilhæf-
asta ieiðtoga alþýðunnar: „Það er ekki hægt
að heyja styrjaldir nú á dögum án vilja
fólksins og fólkið viðurkennir ekki að til sé
neitt, sem réttlæti nýja heimstyrjöld."
Að endingu þetta: Þótt þessi fundur okk-
ar muni vissulega ekki vekja neina heims-
atliygli, þótt stórblöðin geti hans að engu
og útvarpið þegi um hann, hlutleysisins
vegna, þá er hann samt mikilvægur, mikil-
vægur vegna þess, að hann er þáttur í friðar-
sókn alþýðunnar um allan heim, hreyfingu,
sem verður öflugri með hverjum deginum,
sem líður, mikilvægur vegna þess að liann
sýnir, að þeim herskörum óbreyttra kvenna
og manna, sem standa vörð um vöggu frið-
arins, hafa borizt nýir liðsmenn, hann sýnir,
að íslenzkar konur itafa vaknað til vitundar
um mikilvægi afstöðu sinnar og eru reiðu-
búnar að taka virkan þátt í baráttunni fyrir
friði; hann sýnir, að það eina stríð og alls-
endis það eina, sem við konur viljum hevja,
er stríðið fyrir friðnum og í því stríði leggj-
um við líka fram alla okkar krafta, minnug-
ar þess að um líf eða dauða er að tefla. Við
neitum, að börn okkar verði fórnardýr nýrra
styrjaldarliörmunga; þátttakendur eða þol-
endur í þeim viðbjóðslegu múgmorðum,
sem leiða rnyndu af nýrri kjarnorkustyrjöld.
Við viljum fá að ala þau upp til friðsam-
legra starfa og göfugs lífs, við verðum að
innræta þeim virðingu og ást á lýðræðis- og
friðarhugsjóninni og kenna þeim að fyrir-
líta þau öfl, sem æsa til fasisma og styrjalda
og líta á stríðæsingamennina, sem óvini
fólksins og fjendur lífsins. Og, ef við verð-
um hlutverki okkar trúar og stöndum óbil-
ugan vörð um málstað friðarins og látum
ekki giepjast af neinum áróðri, hversu kæn-
legur, sem hann kann að vera, þá mun hinn
fámenni hópur stríðsæsingamannanna ein-
skis megnugur gegn friðarfylkingu miljón-
anna. Ofl lífsins hljóta að verða öflum
dauða og tortímingar yfirsterkari. Það er á
okkar valdi að gera draumsýn kynslóðanna
að veruleika og við verðum að gera það, við
getum gert það og við skulum gera það.
Úr bréji frd aldraðri konu á Vesturlandi
„Þær eru svo margar ánauðugar Melkoikurnar, sem
ég hef þekkt og mættu gjarnan fá mál. Til hvers höfum
við frelsi, ef við megum ekki notfæra okkur það? Svo
lengi höfum við verið í ánauð, að betra er að vakna
nú, þótt seint sé, en að sofa til kvölds."
Forstjórinn við skrifstofustúlkuna: Ég verð' að segja,
frk. Anna, að þér cruð mjög aðlaðandi stúlka.
Finnst yður það, sagði skrifstofustúlkan og roðnaði.
Þér eruð smekklega klæddar og hafið fallcgan mál-
róm.
Þér megið alls ekki hæla mér svona mikið, sagði
stúlkan.
O, það er allt i lagi, ég vildi bara koma yður i gott
skap áður en ég færi að tala um réttritun yðar og
stundvísi.
Hvernig líkar þér við nýju skrifstofustúlkuna?
Hún hugsar ágætlega um neglurnar á sér en hefur
engan áhuga fyrir bréfunum mínum.
Kona nokkur fór inn í matvöruverzlun síðla dags lil
að kaupa smjör, og ókunnur maður elti hana inn í búð-
ina og stóð við hliðina á henni þegar kaupmaðurinn
kom með smjörið. Allt i cinu æpti konan upp yfir sig
og maðurinn tók til fótanna og þaut út úr búðinni
beint í fangið á lögregluþjónum, sem gengu þar fram
hjá. Seinna kom í ljós að þetta var alræmdur þjófur.
Kæra frú, sagði kaupmaður þakklátur, ef þér hefðuð
ekki hljóðað svona upp liefði maðurinn áreiðanlega
stolið frá mér. En hvernig vissuð þér að hann var þorp-
ari?
Ég vissi það alls ekki, sagði konan, ég hljóðaði þegar
ég bragðaði á smjörinu.
22
MELKORKA