Búnaðarrit - 01.01.1983, Page 461
VÖXTUR, ÞROSKI OG KJÖTGÆÐl SAUÐFJÁR 455
hálappa og láglappa nam mest 6 g/dag, en reyndist ekki
vera tölfræðilega marktækur. Fitusöfnun var hægust á unga
aldri, u. þ. b. 17% af skrokkvexti, en fór vaxandi með
auknum aldri og nam 40 g á dag, eða 40% af heildarvexti,
síðustu 8 vikurnar. Fessi aukna fitusöfnun endurspeglar
vaxandi þroska lambanna, en fitan er, eins og áður getur,
síðþroskaðasti vefur skrokksins. Það er útbreiddur mis-
skilningur, að beit sláturlamba á fóðurkál leiði einungis til
fitunar, og sé hún því óæskileg. Þær tölur, sem hér birtast,
sýna ótvírætt, að meirihluti þyngingar á kálbeitinni kom
fram í vöðva og beinum, en hitt er lögmál lífsins, að
hlutdeild fitu í vexti lamba fer vaxandi með auknum
þroska, og því ætti ekki, miðað við markaðskröfur nútím-
ans, að bata á ræktuðu landi að haustinu þau lömb, sem
koma vel holdug af fjalli. Flins vegar hefur verið sýnt fram á
í eldri rannsókn, að fóðurkál eykur síst fitusöfnun umfram
aðrar beitarjurtir eða fóðurtegundir (7).
í töflu 3 kemur fram mjög merkilegur munur á hálöppum
og láglöppum með tilliti til vaxtarferils skrokkfitu. Fitu-
söfnun var áþekk í báðum stofnum fyrstu sex vikurnar.
Næstu 10 vikurnar fitnuðu láglapparnir um 32.1 g á dag, en
hálapparnir aðeins um 21,8 g/dag, sem er lítið meira en
fitusöfnun þeirra var frá fæðingu til 6 vikna aldurs. Þegar
svo farið var að beita lömbunum á fóðurkálið reyndist
fitusöfnun vera nákvæmlega sú sama í báðum stofnunum,
þ. e. 40 g á dag að meðaltali frá 16 til 24 vikna aldurs.
Þessar tölur sýna bráðari þroska láglappanna en hálapp-
anna, það er fitusöfnun jókst fyrr og jafnar í lágfætta
stofninum. Þó ber að hafa í huga, að beitin var fremur rýr á
tímabilinu júlí—ágúst, en vaxtarskilyrðin betri á kál-
beitinni.
Vefjasamsetning skrokksins.
í 4. töflu eru sýnd hlutföll skrokkvefja í 12, 16 og 20 kg
föllum hálappa og láglappa. Meginþorri íslenskra dilkafalla