Samtíðin - 01.04.1946, Side 12

8
SAMTÍÐIN'
HARALDURBDÐVARSSDN:
ÍSLENZKS ÆSKUMANNS
Iværi, ungi vinur.
Þú baðst mig fyrir nokkru að
skrifa þér bréf. É’g lofaði að gera
það við tækifæri, og nú lief ég liugs-
að mér að láta verða af því. Það,
sem mig langar að segja þér, er m.
a. þetta:
Ilver er sinnar gæfn siniður.
Margur hyggur, að mikil efni og
ríkidæmi sé það eftirsóknarverð-
asta í þessum heimi, en svo mun
ekki vera. Hitt er annað inál, að
peningar og önnur jarðnesk verð-
mæti eru afl þeirra hluta, er gera
skal, að svo miklu lej'ti, sem þau ná.
Méiri peninga, meiri þægindi.
minni vinna, komast i sem þægileg-
asta stöðu og liafa sem minnst fyrir
lífinu. Er þetta ekki takmarkið hjá
of mörgum?
Vinnugleðin er góður lifsföru-
nautur og að vinna nytsamt og gott
starf veitir sanna gleði, þegar rétt
hugarfar er fyrir hendi. Við skulum
hugsa okkur ungan, efnalítinn
mann, sem er að byrja lifsstarf sitt,
t. d. útgerðarmann eða hvers kon-
ar athafnamann og jafnvel sérhvern
einstakling i þjóðfélaginu. Hvernig
væri æskilegt, að hann grundvallaði
starf sitt?
Eitt mikilvægt.atriði virðisf vera
Akranesi, 20. niarz 1940.
í því fólgið að afla sér trausts ann-
arra, þ e. að koma sér vel við ná-
ungann. Það er hægt með ýmsu móti,
t. d. á viðskiptasviðinu með því að
vera ábyggilcgur i öllum viðskipt-
um, lofa aldrei meira en maður e:
fær um að efna o. s. frv. Sá, sem
temur sér að standa i skiium á til-
settum tíma, jafnvel þó að liann hafi
oivið að fi lán hjá öðium li! þess
að geta það, skapar sér traust og
verður álitinn efnaður, en það er á
við gildan sjóð. Þcgar maður er hú-
inn að vinna sér traust annarra
manna, sem hann á undir að sækja,
er hálfur sigur unninn.
Vertu heiðarlegur í viðskiptuin
þínum við aðra og sanngjarn, þvi
að það er ekki stundarhagur, sem
máli skiptir, heldur gott mannorð.
sem lengi lifir. Vertu sparsamur og
nýtinn og eyddu ekki meira en þú
getur aflað. Reyndu að hafa glöggt
yfirlit um afkomu þína og reyndu
að stofna ekki til meiri skulda en
þú ert maður fyrir, svo að þú verð-
ir ekki skuldheimtumönnum að
bráð.
Vertu drenglundaður og sannur
við aðra og heiintaðu mest af sjálf-
um þér eða gerðu mestar kröfur
til sjálfs þin. Vertu liógvær, litillát-
urog nægjusamtir. Revndu að temja