Samtíðin - 01.06.1955, Side 17

SAMTÍÐIN
13
Albert Schweitzer
EINHVERN TÍMA lásum viö þau
ummæli norsks konungs um Gissur
biskup ísleifsson, að úr honum hefði
mátt gera þrjá menn: vikingahöfð-
ingja, konung eða biskup, og væri
hann til alls væI fallinn.
Albert Schweitzer, þýzki mann-
vinurinn, sem sæmdur var friðar-
verðlaunum Nóbels 1952 (hann
mátti að vísu ekki vera að því að
veita þeim viðtöku fyrr en tveim ár-
um seinna), liefur fært lieiminum
heim sanninn um, að hann er af-
burðamaður á fjórum sviðum að
minnsta kosti. Iiann ,er talinn einn
mesti heimspekingur, sem nú er
uppi, og höfuðböli mannkynsins lýs-
ir hann með þessum orðum: Menn,
dýr, jurtir og allt anuað í veröldinni
heyja hatramma lífsbaráttu í sí-
felldri samkeppni hvert við annað,
og reynir hver að tortíma öðrum.
Læknisráð hans við öllu þessu böli
Vyiilifmenni /0
llrif)nr altlarinnar:
ALBERT SCHWEITZEB
er ofur ,einfalt: aðeins meiri góð-
vild. Hinn mikli mannvinur i sveita-
læknisgervinu veit, að það mundi
verða marghrjáðum heimi allra
meina hót.
„Veröldin er ægilegur draumur
um viljann til að lifa, andhverfan
sjálfum sér,“ segir Schweitzer, og
hann ráðleggur mannkyninu að
bera lotningu fyrir lífinu, „enda á
sérhver maður að finna til tak-
markalausrar ábyrgðar gagnvart
öllu, sem lifsanda dregur. Það er
skvlda hans að gera allt, sem í hans
valdi stendur til að hjálpa með-
bræðrum sínum. Það er gott að við-
halda lifinu og efla það, en slæmt
að vinna því tjón,“ eins og hann
kemst að orði.
Schweitzer býður mönnum að
fórna sér fyrir aðra. Honum er ekki
nóg, að háskólakennarinn leysi
fræðslustarf sitt af hendi á viðun-
andi hátt, að listamaðurinn iifi ein-
göngu fyrir list sína, né að athafna-
maðurinn fullnægi einungis starfs-
hvöt sinni með framkvæmdum sín-
um. Hann krefst þess, að allir þess-
ir menn fórni hluta af lífi sinu fyrir
aðra. Þetta mun ýmsum þykja ærið
hörð kenning, og ekki er hún i anda
þess fólks, sem blásið hefur að glæð-
um illúðar og mannhaturs á þessari
öld, bölvalda mannkynsins. En hún
,er hins vegar einn af hyrningarstein-