19. júní - 19.06.1992, Blaðsíða 15

Oddrún Kristjánsdóttir, ráðningarstjóri Liðsauka: „í dag er
umsækjendum illa við að bera fram ákveðnar kröfur um
laun og það á við um bæði karla og konur."
Þórir Þorvarðarson, ráðningarstjóri Hagvangs:
. .áberandi að konur sem ekki hafa starfað utan heimilis
um nokkurra ára skeið fyllist vanmáttarkennd og vanmeti
kunnáttu sína og eigið ágæti."
Okkur lék því hugur á að heyra skoð-
anir þeirra Oddrúnar og Þóris á þessum
málum.
Oddrún: „Við fyrstu sýn er meiri niunur
eftir aldri en kynjum á því hvernig um-
sækjendur bera sig að við atvinnuleit.
Umsækjendur í aldurshópnum 25-45
ára skera sig greinilega úr hvað varðar
vönduð vinnubrögð þegar þeir leggja
inn gögn með upplýsingum um sjálfa
sig, menntun og starfsreynslu. Þeir hafa
til að bera ákveðið sjálfsöryggi og
ákveðni - hafa áttað sig á því hve þessir
hlutir eru mikilvægir. Þeim sem yngri
eru finnst svona hlutir ekki skipta miklu
máli, „kasta til höndunum". Umsækj-
endur um miðjan aldur vantar oft sjálfs-
traust, þeir draga úr reynslu sinni og
hæfni og finnst þeir varla gjaldgengir
lengur í þessu tæknivædda þjóðfélagi.
Ofangreint á bæði við um karla og kon-
ur. Hvað varðar kynbundinn mun þá er
það greinilegt, þegar á heildina er litið,
að karlar eru ákveðnari en konur, ganga
hreinna til verks og ef þeir eru að leita
að starfi er þeim oftast full alvara. Oft
koma hins vegar upp ýmis vandamál,
einkum hjá eiginkonum og mæðrum,
þegar möguleiki á starfi býðst. Þessi eða
hinn vinnutíminn hentar ekki vegna
skólatíma barna eða leikskólans, fyrir-
tækið er ekki staðsett á réttum stað í
bænum vegna þess að eiginmaðurinn
notar fjölskyIduþflinn í vinnuna eða
ekki er búið að útvega bamagæslu þeg-
ar til á að taka. Misjöfn ábyrgð kynj-
anna á rekstri heimilanna kemur einnig
í Ijós þegar konur geta ekki þegið starf
vegna þess „að jólin eru að koma",
„þriggja mánaða sumarfrí barnanna er
að byrja" eða „amma er veik"."
Þórir: „Almennt svarað er ekki hægt að
segja að það sé munur. Ef eitthvað
mætti nefna þá eru umsóknir kvenna
betur útfylltar og þær koma betur undir-
búnar til viðtals. Konur virðast almennt
lesa umsóknareyðublöðin betur og út-
fylla þau nákvæmar með tilliti til
menntunar og/eða reynslu. Hins vegar
er mjög mikill munur á einstaklingum
með tilliti til menntunar og stöðu við-
komandi. Umsóknir frá vel menntuðu
fólki, t.d. þeim sem eru að sækja um
skrifstofu-, sérfræði- eða stjórnunarstörf,
eru vandaðri en frá öðrum og skiptir
kyn þar engu máli. Einnig er mikill
munur á frágangi og upplýsingum á
umsóknum m.a. eftir skólum."
Gera konur minna en karl-
menn úr hæfileikum sínum
og reynslu?
Oddrún: „Konur eru hógværari hvað
þetta varðar, sérstaklega ef þær hafa
verið starfandi heima fyrir og eru að
koma út á vinnumarkaðinn aftur. Þær
fara stundum hjá sér þegar þær eru
beðnar um ítarlegri upplýsingar um
reynslu sína þar sem þær álíta að slíkt
sé ekki líklegt til að auka möguleika
þeirra á að fá starf við hæfi. Þær halda
að allt sé svo breytt og að gömlu gildin
eigi ekki við lengur. Oftar en ekki er
þetta ástæðulaus ótti og eingöngu skort-
ur á sjálfstrausti. Hins vegar eru upplýs-
ingarnar oftast réttar og konur reyna
sjaldan að gera meira úr sjálfum sér en
efni standa til eða segja rangt til um
fyrri störf og stöðu."
Þórir: „Nei, en það tekur stundum
lengri tíma að fá þær til að segja frá
hæfileikum sínum. Það er hins vegar
nokkuð áberandi að konur sem ekki
hafa starfað utan heimilis um nokkurra
ára skeið fyllist vanmáttarkennd og van-
meti kunnáttu sína og eigið ágæti.
Margar þessara kvenna reynast hinir
ágætustu starfsmenn. En ýmsar þeirra
sem hafa ekki starfað utan heimilis í
langan eða skamman tíma eru að leita
að 50-70% hlutastarfi. Þessar konur eru
flestar hæfir starfsmenn en stjórnendur
eru hins vegar alltof tregir að ráða fólk í
hlutastörf."
Koma konur verr undirbúnar
en karlmenn í viðtöl?
Oddrún: „Konur koma ekki verr undir-
búnar í viðtöl en karlar heldur gildir hér
það sem greint var frá fyrr um aldurs-
skiptinguna. Þó bregður okkur oft í brún
þegar konur koma með ung börn sín
með sér þegar þær eru að sækja um
starf. Undantekningarlaust þurfa börnin
svo mikla athygli og eftirlit að mæðurn-
ar geta ekki einbeitt sér að viðtalinu,
sýnt hvað í þeim býr, og eyðileggja því
mikið fyrir sér. Þetta er svo til óþekkt
15