Jazzblaðið - 01.06.1952, Blaðsíða 18

sem er, að fyrr cða síðar kemur röðin
að þeim, en það ríður á að Keta sem
mest, því að nóg er af mönnum, sem
sumir hverjir hafa í áratugi æft, en
ekki fengið vinnu, svo að teljandi sé.
Samkeppnin er scm sé afar hörð. Blást-
urshljóðfæraleikarar og trommuleikarar
eru lang beztir. Píanistar, guitarleikarar
og bassaleikarar eru yfirleitt lélegir.
— Heldurðu að nolclcur íslenzkur jazz-
leilcari standist samanburð við þá ensku?
— Já, áreiðanlega einhverjir, og marg-
ir hljóðfæraleikarar hér standa mun
framar hljóðfæraleikurum marga dans-
hljómsveitanna.
— Hvað segirðu um■ jazzinn í Kaup-
mannahöfn ?
— Þar er eiginlega ekkert jazzlíf.
Jazzleikara er hægt að telja á fingrum
sér, og danshljómsveitirnar eru þar fyrir
neðan allar hellur.
— En í Svíþjóð?
— Þar er annað uppi á teningnum.
Jazzlíf þar er sama og danslífið, því að
þar er ekki leikið annað fyrir dansi en
jazzmúsik. Sérstaða, sem hljóðfæraleik-
arar um heim allan ættu að öfunda Sví-
ana af. í Svíþjóð eru margir góðir jazz-
leikarar, en þar eru líka margir lélegir,
og í þeim hópi eiga heima margir þeir,
sem hampað hefur verið ótrúlega mikið.
Sænsku dagblöðin skrifa allt af því eins
mikið um jazz og Mogginn um séra
Bjarna þessa dagana, svo að jazzleikarar
þar eru sannarlega á hinni grænu grein.
— Hvað geturðu svo sagt mér um álit
þitt í jazzlífinu hér?
— þar sem ég er einn þátttakandinn
í því, er það sízt mitt að fella dóm um
það. Ég undirstrika aðeins það, sem ég
sagði fyrr, að línurnar á milli dans-
músikar og jazzins þyrftu að vera sem
skýrastar. Og eftir að hafa hlustað á
fjölda hljóðfæraleikara í þremur lönd-
um, þá get ég fullyrt, að hljóðfæraleik-
arar hér standa þeim yfirleitt ekkert
að baki. — Hér eru meira að segja
menn, sem mundu bera af erlendum
hljóðfæraleikurum. — .Jazzleikarar eru
hér enn of fáir, en þeim fjölgar á næstu
árum. — Er meira að segja alltaf að
fjölga. S. G.
ad lih
Framhald af bls. 3.
blaðinu, þá erum við ánægðir. Allt sem
við óskum eftir er, að a.ð sjá orðið jazz
(auðvitað rétt skrifað) sem oftast í
blöðunum.
Að því má hins vegar víkja, að Jazz-
blaðið er oft og tíðum eliki eins vel skrif-
að og skyldi. Fyrir því liggja fyrst og
fremst þær ástæður, að blaðið er unnið
af einum manni, og það unnið sem
áhugastarf. Því miður fást engir menn
úr hópi jazzleikara eða jazz-áhugamanna
til að slcrifa svo nemi í blaðið. Hræddir?
Feimnir? Geta það samt eflaust margir.
Þess vegna er blaðið eklci eins gott og
það gæti verið. — Vísir fann að þessu
í frásögn af efni síðasta jólalieftis. —
Kunningi olckar sagði, að við notuðum
lýsingarorð allt of milcið. Er sennilega
hvoru tveggja rétt. En auk þess sem að
framan greinir, hefur undirritaður því
miður elcki skólazt nóg, til að geta dregið
úr lióflegri notkun lýsingarorða, og mun
blaðið af þeim sölcum lítið breytast til
batnaðar. — / blaðinu mun öðru hvoru
koma setning, sem hefði getað verið
miklu betur sögð, ef tími, kunnátta og
ég veit eklci hvað og livað, væri fyrir
hendi. Samt mun undirritaður ótrauður
halda áfram að skrifa um jazz. Því að
jazzinn og hinir óteljandi snillingar hans
eiga sannarlega slcilið að um þá sé skrif-
að. Og fyrir slíkt málefni ætti öllum að
vera ánægja, þótt eklci væri nema að
reyna að halda á penna. S. G.
18 jcuMuU