Árdís - 01.01.1963, Blaðsíða 58

56
ÁRDÍ S
Gömlu góðu dagarnir
INGIBJÖRG S. GOODRIDGE
Það er svo oft að maður heyrir, sérstaklega þegar talað er
við vel roskið fólk, þetta viðlag, „Já, þá var gaman að lifa,“ eða
„Ó að ég mætti lifa æfina upp aftur.“
Að vísu brosir heimurinn ávalt á móti þeim ungu. Allt virðist
leika í lindi þegar lífið liggur framundan, róslitað, óreynt og fagurt.
Sömuleiðis, þegar kraftarnir eru sem sterkastir og lifsþráin heit-
ust, þá er eins og ekkert sé manni ofurefli, jafnvel erfiðleikarnir
verða nokkurskonar áskorun sem ginnir. Þegar sigur er unninn
þá er eitthvað til að hreykjast af. Ef erfiðleikarnir vinna sigurinn,
þá er ekkert annað að gjöra en að halda áfram eins og ekkert hafi
skeð.
Æskan getur verið ánægjulegasti tími æfinnar. Þeir sem áttu
því láni að fagna að alast upp í föðurhúsum, í skauti ástríkra
foreldra og í samfélagi við systkini, voru að vísu hamingjusamir.
Þetta fólk má með sanni segja að gaman hafi verið að lifa. Enn
þótt hið gagnstæða hafi átt sér stað, og að æskan hafi verið afar
ömurleg í alla staði, þá hefur hönd tímans dregið bleika blæju
yfir hið liðna. Mest af því sem var erfitt að þola, margar þær
stundir sem ollu óhamingju og jafnvel hrygð eru fallnar í gleymsk-
unar dá. Og nú segja þessir í allri hreinskilni að þá hafi verið
gaman að lifa. Þetta fólk talar sannleikann. Það man betur eftir
því skemmtilega enn því sem bar sársauka í för með sér. Einnig
þeir sem voru munaðarleysingjar og sem ólust upp á hrakningi
og þeir sem voru olbogabörn, muna æskudagana með einskonar
eftirsjá og telja sig menn að hafa lifað þvílíkt og annað eins og
unnið sigur úr bítum. Þeir stæla sig af því hvað þeir hafi nú staðið
sig vel. Satt að segja, muna þeir aðeins það sem hjartfólgnast er.
Þetta má ekki teljast óhreinskilni. Hitt þó heldur. Bleika blæjan
sem felur hið liðna blekkir hið óþægilega og óskemmtilega þar til
ekkert er eftir nema það sem gleður hugann. „Já, þá var gaman
að lifa.“
En hvað um hitt viðlagið? „Ó að ég mætti lifa æfina upp aftur.“
Væri það nú svo gaman? Auðvitað yrði maður að hverfa aftur í