Nýtt kvennablað - 01.02.1942, Blaðsíða 13

NÝTT KVENNABLAf)
9
KVKMLÍÍGREGIjA.
Ungfrú Jóhanna lvnudsen hefir nú verió skip-
uíS starfskona vicS lögregluna í Reykjavik.
Er hún fvrsta konan, seni gegnir slíku starfi
Jiér á landi, og verður Jilutverk liennar því að
vinna starf lirautryðjendans, og að miklu leyti
marka þæi1 linur, sem kvenlögreglu verður ætl-
að að starfa eftir framyegis.
Enn niun eklci að fullu ákveðið, live vítt starf-
svið hennar verður, en ganga má út frá sem vísu,
að það verði aðallega varðandi börn og ungl-
inga, og j)á sérslaldega unglingsstúlkur.
Ungfrú Jóhanna cr lijúkrunarliona, var hún
síðast yfirhjúkrunarkona við sjúkrahúsið á
ísafirði. Ilún er vel menntuð, en auk ]iess mjög
áliugasöm um ýnis félagsleg vandamál.
Eins og áðui' cr sagt, er slarfið hér nýtt og
því óumræðilega þýðingarmikið, hvernig það
tékst frá uþphafi. Nýlt kvennaljlað óskar þessari
fvrstu lögreglukonu þess af alhuga, að henni
megi auðnast að vinna hér gæfuríkt starf lil
kennslugrein, og hefir þar sjálfsagt verið við
ramán reip að draga, eins og í liverju brautryðj-
andastarfi. Studdi liún frk. Ingibjörgu sálugu
Brands, er hún tók mikla tryggð við, til náms,
svo Inin gæti tekið við af sér. Þá var það fyrir
hennar áegg jan og atbeina, að Ingibjörg Braiuls
nam úli sundkennslu og kennir, er heim kemur,
stúlkum að synda. Ekki voru nú allir á þvi, að
láta dætur sínar fara að læra að synda í þá
daga. Frekar talið ókvenlegt og jafnvel heilsu-
spillandi.
Er kvenréltindin komu lil sögunnar, er lnin
málsvari þeirra, og Landspilalamálsins, er kon-
ur stóðu svo last um, og það er þess vegna og
fyrir breytni hennar og framkomu í skólastarf-
inu og þjóðmálum, að hún verður ímynd þess
kvenpei sónuleika með þjóðinni, er sjálfsögðust
þyk ir, sem fyrsti kvenfulltrúi okkar á ]>ingi.
Eandspílalamálið leiddi hún þar lil sigurs.
Ingibjörg II. Bjarnason var á móti ölluni
ráðstöfunum, er gjörðar væru á kostnað Kvenna-
skólans í ReykjaVík, cr var el/ta menntastofnun
kvenna í landinu og hún hafði varið manndóms-
arum sínum lil að móta og efla, og viltli, að eins
vrði i framlíðinni.
Hún var þess mjög Iivetjandi, að Nemenda-
samband skólans vrði stofnað, fyrir eldri og
þjöðarheilla, og að hún geli sameinað i því þá
víðsýni, mannúð og góðvild, sem ætíð verður
kjarni alls umbótastarfs.
En jafnvel þó okkur virðist gæta mistaka i
byrjun, skulum við muna að „Róm var ekki
bvggð á einum degi“, en reynslan verður, hér
sem allsstaðar annarstaðar, að vera sá læri-
meistari, sem kennir Iivað bezt bentar,
Þá hefir ungfrú Sigríður Erlendsdóttir verið
skipuð heilbrigðisfulltrúi, og er hún þegar tek-
in til starfa. Mun hún hafa cflirlit með hrein-
læti og umgengni í malvæla- og mjólluirbúð-
um, svo og opinberum veitingastöðum.
Ungfrú Sigriður hefir einnig hjúkrunar-
menntun. Er hún mjög áhugasöm og hugsar
gott til starfsins.
Það verður að teljast gleðilegl timanna tákn,
að konur fara hér inn á ný starfsvið. Hjartan-
legar hamingjuóskir okkar fvlgja þeim á leið.
M. J. K.
yngri nemendur. Þá var hún hvatamaður ])ess,
að leikfimissjóður yrði myndáður innan þess, og
gaf hún þar fyrsta visirinn, 500,00 kr. Tók hana
sárt, að skólinn átli ekki leikfimishús.
Allir munu á einu máli um það, að hin látna
forstöðukona Kvennaskólans i Revkjavik hafi
tekið flestum skólastjórum fram um það, að
regla væri á öllum hlutum í skólanum, umgengni
og hirðusemi cftir því.- Einnig sú mikla um-
hyggjusemi, er luin sýndi okkur skólastúlkun-
um, er vorum faruar úr skólanum, og að hún
átti okluir engu siður þá, hvað lnin gladdist yfir
þvi, að liitta okkur og að við heimsæktum hana,
og þá var ]>að svsturleg móttalca og gamanyrði á
vör, er einkenndi hana m.est, og rausnarlegar og
smekkega framreiddar góðgerðir.
Hún lét eftir sig 15.000,00 krónur lil slvrktar
efnilegum Kvennaskólastúlkum, til meira náms.
Ingibjörg H. Bjarnason mun ekki einungis
standa okkur skólastúlkunum heiínar skýrt fyr-
ir hugskotssjónuin, meðan okkur endist aldur
fyrir skólastarf hennar og umhyggju fyrir okk-
ur fvrr og síðar, heldur num starf hennar verða
grevpt inn i þjóðarmeðvitundina, er fram liða
stundir, því svo víðtækan þáll átti hún í þróun-
arsögu íslenzku kvenþjóðarinnar, að seint num
fyrnast.