Morgunblaðið - 08.10.2009, Blaðsíða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. OKTÓBER 2009
✝ Aðalheiður MaríaOddsdóttir fædd-
ist á Suðureyri við
Súgandafjörð 14.
september 1923. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Akraness 1. október
sl. Foreldrar hennar
voru Oddur V. Hall-
björnsson, f. 16. júní
1892, d. 29. ágúst 1975
og Guðbjörg Bjarna-
dóttir, f. 5. september
1892, d. 15. október
1974. Guðbjörg og
Oddur eignuðust tíu
börn, átta þeirra komust til fullorð-
insára. Aðalheiður var fimmta í röð-
inni. Hin eru í aldursröð: Ólafur
Veturliði, Guðrún Valgerður, Þor-
gerður Jóna, Hallbjörn Eðvarð,
Bjarni, Jón Friðriks, Guðbjörn
Valdimar, stúlka (andvana fædd) og
G. Valdimar. Þau eru nú öll látin.
Hinn 27. nóvember 1948 giftist
Aðalheiður Ársæli Ottó Valdimars-
syni, f. 2. október
1921, d. 20. desember
2003. Þau eignuðust
þrjár dætur: 1)
Guðný, f. 5. mars
1949. Börn hennar:
Ársæll Már, Áslaug og
Alda. 2) Helga Jóna, f.
14. ágúst 1952, maki
Þráinn Ólafsson. Dæt-
ur þeirra: Aðalheiður
María, Berglind og
Harpa Sif. 3) Sigþóra,
f. 16. apríl 1962, maki
Björn Björnsson.
Börn þeirra: Heiðar
Mar, Ársæll Ottó, Björn Þór og
Brynja Rún. Barnabarnabörnin eru
14.
Auk húsmóðurstarfa vann Að-
alheiður ýmis störf, m.a. á Dval-
arheimilinu Höfða frá árinu 1978
þar til starfsævi hennar lauk.
Útför Aðalheiðar fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 8. október og
hefst athöfnin kl. 14.
Þá hefur amma Heiða loksins
fengið hvíldina. Og þó að söknuður-
inn sé sár þá getum við ekki annað en
verið fegin að hún þjáist ekki frekar.
Amma var líka sátt við að fara. Hún
átti gott líf sem hún var þakklát fyrir.
Við vitum að það var auðvitað engin
tilviljun að hún fór daginn fyrir af-
mælið hans afa. Gamli maðurinn hef-
ur viljað hafa Heiðu sína hjá sér.
Þannig vildu þau vera; saman. Allt
þeirra líf gekk út á samveru með fjöl-
skyldunni og þess njótum við ömmu-
börnin ríkulega. Allar sumarbústað-
arferðirnar í Borgafjörðinn, laxveiði-
túrarnir í Dalina, helgarnar á
haustin þegar allir hjálpuðust að í
kartöflugarðinum og sláturgerðinni,
árlegar gamlárskvöldsveislurnar og
jólaboðin. Fasti punkturinn í lífi okk-
ar allra voru sunnudagskaffiboðin
sem haldin voru svikalaust í hverri
viku og allir mættu í, ef kostur var.
Þá var nú ekki ónýtt að fá að gista
hjá ömmu og afa, vera trakteraður á
döðlum, gráfíkjum og suðusúkkulaði,
kíkja kannski einn rúnt og fá síðan að
sofa á milli þeirra. Fyrir barnabörnin
sem stunduðu nám við Grundarskóla
var aldeilis gott að eiga hana ömmu á
Espigrundinni þar sem alltaf beið
hádegismatur og nýsmurt brauð.
Amma var alla tíð áhugasöm um
íþróttir. Hún stundaði þær af mikl-
um krafti sem ung manneskja og áð-
ur en gigtin eyðilagði hendurnar átti
hún það til að leika listir sínar með
boltum fyrir framan agndofa krakka-
skarann. Hún hafði gaman af sundi
og í mörg ár mætti hún alltaf á
fimmtudagskvöldum í laugina. Við
krakkarnir fengum líka oft að fylgja
með í sund.
Vinnustaður ömmu Heiðu í þvotta-
húsinu uppi á Höfða var í miklu
uppáhaldi hjá okkur krökkunum.
Þangað þótti aldeilis flott að fara í
heimsókn. Allt það sem amma sagði
og gerði í þvottahúsinu þótti okkur
spennandi. Áður en amma byrjaði á
Höfða vann hún ýmis árstíðabundin
störf eins og þá tíðkaðist. Hún vann í
gróðrarstöðinni hjá Sigga á Stein-
stöðum, í síldarsöltun og fleiru. Það
einkenndi öll störf ömmu hversu auð-
sótt það var fyrir barnabörnin að fá
að fylgja með. Varla hefur það alltaf
verið auðvelt að ganga í störfin með
barnabörnin hangandi í pilsfaldin-
um, en aldrei nokkurn tímann feng-
um við vita ef svo var. Til ömmu var
maður alltaf velkominn hvenær sem
maður leit inn.
Lengi vel vonuðumst við til þess að
hún fengist til að fara á sinn gamla
vinnustað á Dvalarheimilinu Höfða,
en amma var nú aldeilis ekki á þeim
buxunum. Á Espigrundinni ætlaði
hún að vera þar til yfir lyki og væri
önnur skoðun viðruð varð hún úfin og
óárennileg eins og vestfirsk brim-
alda.
Þegar afi dó missti amma ástina í
lífi sínu og með honum hvarf líka lífs-
neistinn að miklu leyti. Hún eyddi
dögunum heimavið með myndina af
honum sem hún bar með sér meira
að segja milli herbergja. Oftar en
ekki logaði á kerti fyrir framan þessa
mynd. Nú trúum við því að þau hafi
náð saman á ný. Það er góð tilhugs-
un.
Við viljum þakka hinu frábæra
starfsfólki Heimahjúkrunar og
Sjúkrahúss Akraness fyrir alla þá
hjálp sem það veitti ömmu í veikind-
um sínum. Guð blessi ykkur öll.
F.h. barnabarna og barnabarna-
barna,
Ársæll.
Látin er á Akranesi móðursystir
okkar Aðalheiður María Oddsdóttir.
Foreldrar hennar voru þau Oddur
Hallbjörnsson frá Bakka í Tálkna-
firði og Guðbjörg Bjarnadóttir frá
Botni í Súgandafirði. Þau bjuggu þá
á Suðureyri við Súgandafjörð og þar
fæddist Aðalheiður, fimmta í röð níu
systkina sem nú eru öll látin.
Árið 1929 tók fjölskyldan sig upp
og hélt til Akraness er faðir hennar
flutti þangað útgerð sína. Var heimili
þeirra lengst af á Arnarstað. Oddur
naut umönnunar á heimili Aðalheið-
ar og Ársæls síðasta árið sem hann
lifði.
Aðalheiður giftist Ársæli Ottó
Valdimarssyni, er starfaði lengi sem
bifreiðastjóri og ökukennari en síðar
sem starfsmaður Akraneskaupstað-
ar. Hann var lengi bæjarfulltrúi í
bæjarstjórn Akraness fyrir Alþýðu-
bandalagið. Heiða fór í Héraðsskól-
ann á Laugarvatni en hún var mikil
íþróttakona og í fimleikaflokki
kvenna og handknattleiksliði ÍA á ár-
um áður. Hún var enda mikil keppn-
iskona. Þau hjónin voru einlægir
stuðningsmenn ÍA.
Heiða og Ársæll voru samhent í að
búa sér og dætrum sínum notalegt
og fallegt heimili og nutum við gest-
risni þeirra í ríkum mæli. Þegar dæt-
urnar voru komnar með börn og
buru varð það að venju að allur hóp-
urinn hittist á heimili þeirra á sunnu-
dögum og þá var kátt í koti og hús-
ráðendur léku á alls oddi.
Barnabörnin sóttu mikið til Heiðu og
var algengara en ekki að hitta eitt-
hvert þeirra hjá ömmu eftir að skóla-
degi lauk. Hún var líka hress og
skemmtileg kona og full áhuga á
tómstundastarfi og fyrirætlunum
krakkanna. Lifandi áhugi hennar á
ættingjum og vinum og reyndar öðru
fólki líka var mikill og entist alla tíð.
Hún var bókstaflega viskubrunnur
ef einhver vildi vita hvar ættingjar
og vinir væru niðurkomnir og hvað
væri af þeim að frétta. Hún átti víða
vini sem þótti sjálfsagt að heilsa upp
á hana Heiðu þó þeir væru löngu
flognir af Skaganum.
Við eigum skemmtilegar minning-
ar frá laxveiðitúrum í Dalina,
Flekkudalsá og Fáskrúð. Þá gleym-
um við ekki fjörinu í eldhúsinu hjá
þeim systrum Heiðu, Gunnu og
Gerðu, þegar þær stóðu fyrir stór-
veislum af ýmsum tilefnum í fjöl-
skyldunni.
Veikindi settu svip sinn á efri ár
Heiðu en hún var illa haldin af liða-
gigt. Á móti kom að hún var ákveðin í
að láta það ekki hindra sig í að halda
sínu striki og stundaði sund og
gönguferðir af kappi eins lengi og
stætt var.
Að leiðarlokum þökkum við kærri
frænku okkar samfylgdina og send-
um dætrum hennar og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guðbjörg Róbertsdóttir.
Júlíana Bjarnadóttir.
Margs er að minnast nú þegar
kemur að kveðjustund við hana
Heiðu móðursystur mína. Síðust fell-
ur hún frá af systkinunum frá Arn-
arstað á Akranesi sem öll utan eitt
voru fædd á Suðureyri við Súganda-
fjörð. Allar stundirnar á Brekku-
brautinni heima hjá henni, Alla og
dætrunum eru minnisstæðar. Svo
ekki sé minnst á allar rútubíla- og
vörubílaferðirnar sem Alli leyfði mér
að fara í þegar ég var krakki. Þær
ferðir voru hafsjór fróðleiks. Þær
mamma og Heiða voru samrýndar.
Hún Heiða var ákveðin kona og vissi
alltaf hvað hún vildi og ég man ekki
eftir styggðaryrði á milli þeirra
mömmu þótt oft væru þær ekki sam-
mála um allt.
Þau stóðu alltaf saman í öllu sem
þau tóku sér fyrir hendur, hún og
Alli. Nú þegar kveðjustundin er
runnin upp þakka ég fyrir alla um-
hyggjuna og ekki síst að síðast þegar
ég heimsótti Heiðu og verulega var
dregið af henni í þreki og minni þá
var fyrsta spurningin: Hvað er að
frétta af krökkunum þínum? og hún
nefndi þau með nafni. Ég bið Heiðu
frænku alls hins besta í þeim heimi
sem hún er nú í. Guðný, Helga Jóna,
Sigþóra og fjölskyldur, samúðar-
kveðjur til ykkar.
Haraldur Bjarnason.
Í dag kveðjum við Heiðu frænku
hinstu kveðju.
Við þökkum henni samfylgdina
með þessum erindum úr ljóði eftir
Davíð Stefánsson.
Nú skil ég stráin, sem fönnin felur
og fann þeirra vetrarkvíða.
Þeir vita það best, sem vin sinn þrá,
hve vorsins er langt að bíða.
Að haustnóttum sá ég þig sigla burtu,
og svo kom hinn langi vetur.
Þótt vald hans sé mikið, veit ég þó,
að vorið, það má sín betur.
Minningin talar máli hins liðna,
og margt hefur hrunið til grunna ...
Þeir vita það best, hvað vetur er,
sem vorinu heitast unna.
Við sendum dætrunum og fjöl-
skyldum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Heiðu.
Helga, Dóra, Sigríður, Erla
og Lilja Hallbjörnsdætur.
Hún Heiða, mamma hennar Sig-
þóru vinkonu minnar og frænku, er
dáin. Ég vissi að það væri ekki langt
eftir, en mér brá samt við símtalið frá
Sigþóru þegar hún lét mig vita af
andláti mömmu sinnar. Við Sigþóra
erum aldar upp á sama túnblettinum
og heimili hennar var mér alltaf opið.
Heiða og Alli frændi tóku uppátækj-
um okkar með jafnaðargeði og hafa
örugglega nokkrum sinnum þurft á
mikilli þolinmæði að halda. Heiða
hefur nú sameinast Alla sem lést í
desember 2003.
Þegar ég tala um Heiðu, finnst
mér ég líka vera að tala um Alla, því
fyrir mér voru þau sem eitt. Þau hjón
eru í mínum huga einstaklingar sem
ég lít upp til og er þakklát að hafa
fengið að njóta þess að hafa þau í lífi
mínu. Sorg og gleði eru systur og
þeir sem upplifa gleðina, upplifa
söknuðinn sárari, því við vitum hvers
er að sakna. En nú er komið að leið-
arlokum og ég þakka Heiðu sam-
fylgdina.
Elsku Sigþóra, Búddi, Guðný,
Helga Jóna, Þráinn og fjölskyldur.
Ég votta ykkur mína dýpstu samúð,
og bið algóðan Guð að gefa ykkur
styrk. Ég þakka fyrir allar minning-
arnar. Megi þær verða ljós í lífi ykk-
ar og milda söknuðinn.
Sigrún Ríkharðs.
Aðalheiður María
Oddsdóttir


  


 



 
    
       
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, systir
og amma,
SUSIE BACHMANN,
Depluhólum 10,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Eir sunnudaginn
4. október.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
19. október kl. 13.00.
Páll Friðriksson,
Stefán Jóhann Pálsson, Kristín Lilliendahl,
Regína Gréta Pálsdóttir, Einar Sveinn Hálfdánarson,
Páll Heimir Pálsson, Bryndís Skaftadóttir,
Gréta Bachmann
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÚN SVANLAUG ANDERSEN
frá Sandprýði,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju laugardaginn
10. október kl. 11.00.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNAR HVAMMDAL SIGURÐSSON
veðurfræðingur,
er andaðist mánudaginn 5. október, verður jarð-
sunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
9. október kl. 13.00.
Guðrún Ingibjörg Gunnarsdóttir, Bill Jenkins,
Helga Gunnarsdóttir, Val Bracey,
Ásta Kristín Gunnarsdóttir, Oddur Björnsson
og barnabörn.
✝
Elskuleg systir okkar, frænka og vinkona,
KRISTJANA A. JOHNSEN,
lést á hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum
Reykjavík þriðjudaginn 6. október.
Útförin verður auglýst síðar.
Gerd Inga og Johnny,
Anna Lisa og Svein,
Unnar,
Hrafnhildur og Þorleifur
og fjölskyldur.
✝
Faðir okkar,
HJALTI GESTSSON
frá Hæli,
ráðunautur og fyrrv. framkvæmdastjóri
Búnaðarsambands Suðurlands,
Reynivöllum 10,
Selfossi,
lést á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum þriðjudaginn
6. október.
Margrét Hjaltadóttir,
Ólafur Hjaltason,
Unnur Hjaltadóttir,
Gestur Hjaltason.