Þættir úr dagbók lífsins - 25.01.1931, Blaðsíða 3
ÞÆTTIR ÚR DAGBÓK LÍFSINS
3
ar, Villij. J. Jónsson, er eg fór me'ö
vestur í þeim tilgangi að setja upp
eitt hesla hrauðgerðarhús i Vestur-
heimi, hauð mér 500 dollara, en „enu-
grantsjefíinn" neilaði að taka á móti
þessu. Síðan huðust þeir lil að sækja
uin til Hoovers, að eg fengi að fara
inn með 100 dollarana, er eg liafði.
Sögðu þeir að þetta tæki (i vikur, og
sagðist eg vera „husinessman“ og liefði
þvi ekki tíma til að hvílast í fangelsi
svo lengi. Þá huðu þeir mér dvaiar-
leyfi i Canada með þessa dollara, en
eg kvaðst ekkerl hafa þangað að gera
tit að „spenna" dollurunum, og láta
siðan senda mig upp á þjóðarinnar
kostnað. Eg kvaðst lieldur vilja fara
lieim, sem sonur Islands, upp á eigin
kostnað ,en þeir neituðu því og sögöu,
að skipalinan væri skyldug að láta
mig fá frítt far lieim. Eg fór þvi frá
Islandi lil Vesturlieims og sömu leið
lil haka, og eyddi kr. 1.50 í alt.
Fldtti.
Eg gæti trúað þvi að þeir, sem sjá
myndina liér að ofan, liéldu að eg
væri háttsettur fylgismaður i frelsis-
liði Gandhis hins iiulverska liöfð-
ingja en svo er þvi miður ekki. Hér
er mynd, sem tekin var af mér, er
strauk i 12 stiga frosti frá Kleppi,
á náttklæðum einum, teppið yfir mér
og snjóinn óð eg í klol'. Kom eg lil frú
Rósenkran/ kl. 10, og fékk þar liúf-
una lánaða, sem eg er með á höfðinu.
Ritaði eg þar nokluir orð í dagbók
mina, liélt síðan áfram úl á þjóðbraut-
ina, þar til er eg sá bifreið frá Litlu-
Rilastöðinni, kastaði eg mér þá í
skurðinn og breiddi teppi yfir mig, á
meðan bíllinn fór framhjá. Reis eg
svo aftur upp á fjórar fætur, tók und-
ir mig liausinn og liljóp yfir liolt og
liæðir og komst heim til Carls Olsen
konsúls kl. 10 mín. yfir tíu og barði
að dyrum. Ungl'rú kom lil dyra, en
er hún sá framan i andlit mitt, hrökk
hún aftur á hak og ávarpaði mig á
dönsku, og spurði eg hana hvort 01-
sen konúll væri við. Svaraði liún því
játandi. Hr. Olsen varð engu minna
skelkaður er liann sá framan i þessa
ófreskju, og sagði eg þá: „llræðist
ekki! Þetta er bara Magnús Guðmunds-
son að stinga af frá Kleppi.“ Bauð
Olsen mér þá inn af mestu virðingu
og drakk eg þar kaffi; reykti langan
vindil. Drukku þau hjónin kaffið mér
lil samlætis, ennfremur ekkja Jensen-
Bjerg'. Voru þau öll við mig eins og
væri eg hróðir þeirra. En er eg' hafði
setið þar í hálfa klst. hringdi eg lii
konu minnar og sagðist vera strokinn
frá Kleppi. lvvaðst eg mundu koina
heim eftir hálfa klst. Eg kvaðst enn-
fremur ætla að fara i bíl frá Austur-
lilíð og hringdi hr. Olsen á Litlu-Bíla-
stöðina og kom bill að vörmu sþori.
Var þá Kleppsbíllinn kominn í einu
vetl'angi lieiin til hr. Olsen. Spurði bíl-
stjórinn, livort Magnús liefði komið
þar. Kvað Olsen svo vera, en eg væri
farinn fyrir góðri stundu. Aflæsti eg
mig þá inni i eldhúsi, opnaði glugg-
ann að norðanverðu. Hlustaði eg þá