Norðurland - 18.03.1983, Blaðsíða 5

Framboðslisti Alþýðubandalagsins
1. Steingrímur J.
Sigfússon,
jarðfræðingur,
f. 04. 08. ’55,
Gunnarsstöðum,
Þistilfirði
2. Svanfríður
Jónasdóttir,
kennari,
f. 10. 11. ’51,
Sognstúni 4,
Dalvík.
6. Dagný
Marinósd.,
húsfreyja,
f. 12. 05. ’47,
Sauðanesi,
Norður-Þingeyjars.
7. Erlingur
Sigurðarson,
kennari,
f. 26. 06. ’48,
Vanabyggð 10 c,
Akureyri.
11. Ingibjörg
Jónasdóttir,
skrifstofumaður,
f. 14. 10. ’50,
Heiðarlundi 2j,
Akureyri.
12. Stefán
Jónsson,
alþingismaður,
f. 09. 05. ’23,
S.-Hóli, Fnjóskad.,
Suður-Þingeyjars.
4. Kristín
Hjálmarsd.,
formaður Iðju,
f. 26. 05. ’35,
Lyngholti 1,
Akureyri.
9. Aðalsteinn
Baldursson,
verkamaður,
f. 11. 11. ’60,
Baughóli 31 b,
Húsavík.
3. Helgi
Guðmundss.,
formaður MFA,
f. 09. 10. ’43,
Hraunholti 2,
Akureyri.
5. Kristján
Ásgeirsson,
varaf. verkalýðsf.
Húsavíkur,
f. 26. 07. ’32,
Álfhóli 1, Húsavík.
10. Björn Þór
Olafsson,
íþróttakennari,
f. 16. 06. ’41,
Hlíðarvegi 61,
Ólafsfirði.
8. Eysteinn
Sigurðsson,
bóndi,
f. 06. 10. ’31,
Arnarvatni,
Mývatnssveit.
Steingrímur J. Sigfússon:
í tilefni af landbúnaðarráðstefnu
Atvinnuvegur á krossgötum
Þegar þessar línur koma fyrir
augu þín lesandi góður er að
hefjast eða hafin á Akureyri
ráðstefna um landbúnaðarmál
á vegum Alþýðubandalagsins.
Og hvers vegna ráðstefna um
landbúnaðarmál kann nú ein-
hver að spyrja? Svarið er reynd-
ar margþætt og ráðstefna þessi
á sér nokkurn aðdraganda þó
formleg ákvörðun um ráðstefnu
haldið væri fyrst tekin fyrir
nokkrum mánuðum.
í fyrsta lagi eru það auðvitað
hinar alvarlegu aðstæður sem
blasa við landbúnaði á íslandi í
dag sem kalla á úrlausn. Má þar
nefna fólksfækkun í sveitum á
undanförnum árum og áratug-
um en víða hefur byggð grisjast
svo að hættuástand ríkir. Fram-
an af síðsta áratug urðu nokkur
straumhvörf hvað þetta varðaði
og verulega dró úr fólksflótta úr
sveitum. En nú eru því miður
ýmis teikn á lofti um það að
aftur sé að síga á ógæfuhliðina.
Á sama og sporna þarf við
frekari búseturöskun í landinu
þarf að svara þeim röddum sem
telja það ástæðulaust og gagns-
laust að halda við byggð í dreif-
býli landsins. Það er því miður
allt of algengt að störf þess fólks
í sveitum og sjávarplássum sem
með vinnu sinni ber uppi undir-
stöðuatvinnuvegi þjóðarinnar
séu lítils metin. Jafnvel er þetta
fólk, sem oft býr við erfíð
skilyrði, kallað ómagar. Slíku
viðhorfi þarf að breyta og það
verður best gert með fræðslu.
Með því að fræða það fólk sem
ekki veit betur um nokkur
grundvallarsannindi í íslensk-
um þjóðarbúskap. Þetta má ef
til vill orða þannig á nútíma-
máli að landbúnaðurinn og að
nokkru leyti sjávarútvegur, hafi
orðið undir í áróðursstríði
atvinnuveganna.
Á þessum forsendum einum
væri það réttlætanlegt og þarf
að halda ráðstefnu þarsemgildi
landbúnaðar sem undirstöðu-
atvinnuvegar er viðurkennt,
þjóðhagslegt mikilvægi hans
rækilega undirstrikað og at-
hygli vakin á kjörum þess fólks
sem þar vinnur mikilvæg störf.
En fleira kemur til. Á sama
tíma og fækkun fólks í sveitum
er alvarleg ógnun við heilu
samfélögin er mikil framleiðsla
á vissum landbúnaðarafurðum
ýmsum þyrnir í augum. Fram-
leiðsla kindakjöts umframþarf-
ir landsmanna nemur þúsund-
um tonna og umtalsverðri upp-
hæð þarf að verja til útflutnings-
uppbóta á ári hverju. Eða nánar
tiltekið 182 milljónum króna á
síðasta ári sem er nokkru hærri
upphæð en hlutur íslenska ríkis-
ins varð í tapi stóriðjunnar á
Grundartanga (um 179 m.
króna) á sama ári. Af þessum
sökum m.a. vilja ýmsir tafar-
laust fækka sauðfé þannig að
framleiðsla rétt fullnægi innan-
landsþörf. Aðrir benda á að
sauðfjárbúskapurinn gefi af sér
mikilvæg iðnaðarhráefni, veiti
atvinnu og að síðustu séu ýmsar
leiðir óreyndar við að koma
afurðunum á markað og fá fyrir
þær hærra verð en hingað til
hefur tekist. Þá má og athuga
hvernig lækka megi tilkostnað
bænda við framleiðsluna. Slík-
ar aðgerðir kæmu ekki einasta
bændum til góða heldur og
neytendum innanlands sem þá
fengju vöruna á hagstæðara
verði. Þannig fara hagsmunir
neytenda og framleiðenda sam-
an a.m.k. hvað þetta varðar og
svo mun um fleira ef grant er
skoðað.
Síðast en ekki síst þarf að fara
fram umræða um skipulagsmál
landbúnaðarins og í tengslum
þar við umræða um skinsam-
lega landnýtingar- og náttúru-
verndarstefnu. Núgildandi fyr-
irkomulag framleiðslutakmark-
ana þarf endurskoðunar við og
taka þarf tillit til landkosta og
margra annarra þátta þegar
framtíðarskipan þeirra mála
verður ráðin.
Þessum spurningum og ótal
mörgum öðrum verður ugg-
laust velt upp á áðurnefndri
ráðstefnu og vonandi færir
vinna þar Alþýðubandalagið
nær skinsamlegum tillögum til
lausnar vandamálum landbún-
aðarins. Auðvitað verður þar
ekki byggð heil Rómaborg á
einum degi en hvað sem öðru
líður stendur ákvörðunin um
ráðstefnuhaldið eftir sem vottur
þess að Alþýðubandalagið vill
taka á málefnum landbúnaðar-
ins af myndarskap og heilind-
um.
NORÐURLAND - 5