Organistablaðið - 01.12.1969, Blaðsíða 3

hann beygir kné sín í fullri auft'-
mýkt fyrir listinni og ávaxtar
pund sitt sleitulaust, jafnvel þótt
það kosti hann hluta af svefn-
líma hverrar nætur.
Og Germani hefur vissulega
notaö tíma sinn vel, eins og sjá
má af þeim höfundum, sem hann
hefur spilað til siftasta verks.
Bach, Frescobaldi, Franck og
Heger, en annars eru verk þau er
hann hefur leikið á milli átta og
níu hundruð.
Löngu áður en sólin roðar liæð-
irnar í kringum Róm þá er hann
tekinn til við tónstiga, brotna þrí-
liljóma eða aðra grunntækni.
Hvert nýtt verk sem liann lærir leikur hann fyrst á píanó, kynnir sér
byggingu þess þannig, að allt verði frá byrjun á sínum stað: En það
eru hendingaskipli (frasering), undirstrikun, (arliculation, staccato,
legato, portato o. s. frv.), hljómborðaskipti, val á röddum, og hvar
sé tækifæri til aft skipla um raddir, fyrir þann, sem leikur. Nákvæm
fingra- og fótsetning fylgir í kjölfar þessa. Fótsetning Germanis er
nokkuð framandi fyrir J)á sem stundað hafa nám í Þýzkalandi eða
annars staðar.
Pedalspil Germanis sem frægt er orðið, byggist mjög á mýkl og
þvi að snúa ætíð í áttina að þeim hluta pedalsins, sem leikið er á,
finjám skal haldið saman og halla þá fæturnir þannig, að leikið er
á kant pedalnótnanna. Ekki skal hreyfa fæturna ónauðsynlega fram
og aftur. Táin spilar fremst á „svörtu nótunum". Aðalatriðið er samt
að spila frá öklanum, hvort sem spilað er með hæl eða tá. Leikur
■liandanna byggist á gömlum grundvallaratriðum, svo sem bognum
fingrum, olnbogarnir vísi mjúklega frá síðunum, ekki þrýsta fast
á nóturnar og í miklum hraða fari nóíurnar aðeins niður til hálfs.
Forðast skal sérstaldcga allar óþarfar hreyfingar.
Músikölsk uppbygging verkanna var mjög víðtæk: eðlileg, ein-
föld og sterk.
ORGA NISTABI.AÐIÐ 3