Organistablaðið - 02.12.1978, Blaðsíða 43

völdu þjóð. Hún verður ekki greidd á annan hátt, en segja henni
frá frelsaranum, sem fæddist á jólanóttina suður í Betlehem,
þá frekar litlum bæ, eða eins og spámaðurinn segir: „Og þú,
Betlehem Efrata, þótt þú sért einna minnst af héraðsborgunum
í Júda, þá skal þó frá þér koma sá, er vera skal Drottnari i
Israel“. Spádómur um Jesúm Krist. Nú er Betlehem vaxandi
bær og fagur. Myrkur suðursins skellur á, en ljósadýrðin mikil
og fögur. Hugir flestra hafa eflaust verið óralangt í burtu hjá
þeim, sem voru nú að halda jólin hátíðleg heima.
Jóladagur rann upp. Síðla þess dags voru ferðalangarnir á
göngu á öngstrætum fyrir innan múra Jerúsalemsborgar. Marg-
ar verslanir voru opnar, en kristnir héldu þó daginn hátiðlegan.
Ferðin beindist að hluta um Via dolorosa, þjáningaleiðina í
átt til evangelisk lúthersku kirkjunnar, en hún er all nærri
Grafarkirkjunni. Nú var að renna upp sögulega séð stór stund.
Fyrsta alíslenska guðsþjónustan i Landinu helga var að héfjast.
Guðsþjónustuna önnuðust prestarnir þrír og ekki skorti söng-
kraftana, bæði kórsins og annarra, sem sungu sína þekktu jóla-
sálma af mikilli gleði. Einnig fór fram fyrsta alíslenska hjóna-
vígslan í Landinu helga, síra Björn Jónsson, sóknarprestur á
Akranesi framkvæmdi hana. Ég ímynda mér, að þeir sem voru
í kirkju gleymi þeirri stundu seint.
Að kvöldi þessa dags voru hljómleikar í Þjóðleikhúsinu í Jerú-
salem. Það hús er kapituli út af fyrir sig, einstaklega falleg
bygging, sem vissulega ber vott um mikla snilli Gyðinga, ytra
sem innra. — Þarna komu fram margir kórar og hljómsveitir.
En ég held, að enginn hafi átt hug og hjarta eins og íslenski
kórinn og einsöngvarar hans, þó að hann gæti ekki lokið að
öllu við söngskrá sina vegna fagnaðarláta, ekki síst kom það
fram, þegar sungið var hið undurfallega þjóðlag Israelsmanna:
Hevenu shalom alechem. Við óskum ykkur öllum friðar. Kannske
friðarumleitanir Sadats og Begins hafi átt einhvern þátt i þessu
Hvað um það. Þessir hljómleikar gleymast seint. Tónlistar-
kempa Gyðinga herra Propes, sem lést skömmu síðar lét þau
orð falla að tjaldabaki við söngstjórann: „Aðalatriðið er ekki að
syngja mikið, heldur vel.“ Þessi orð rættust bókstaflega.
En ferðin var meira en hljómleikar, þó að mér verði eðlilega
nokkuð tíðrætt um þá í þessu blaði.
ORGANIS'I'ABKAÐIÐ 43